Δραματική μείωση εισοδημάτων,
αύξηση ανεργίας και φτώχειας και ταυτόχρονα οι τιμές των βασικών προϊόντων στα
ύψη με αμφιβολία για την ποιότητά τους ένεκα ασύδοτης κερδοσκοπίας, αποτελούν
το βασικό σκηνικό της καθημερινότητας, που διαμορφώνεται από την ανεξέλεγκτη
ελευθερία των ιδιωτικών εταιρειών και ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών, μιας
βασικής επιλογής της κυρίαρχης νεοφιλελεύθερης πολιτικής.
Ένας παλιός αντάρτης λέει ότι
παρόμοια ασυδοσία στην κερδοσκοπία μονάχα με τη μαύρη αγορά της Κατοχής μπορεί
να συγκριθεί και θυμίζει ότι αυτό που κάνανε πρώτα απ’ όλα, ήταν να οργανώσουν
παντού καταναλωτικούς συνεταιρισμούς με προϊόντα απ’ ευθείας από τους
παραγωγούς, παρακάμπτοντας μεσάζοντες και μαυραγορίτες. Ο συνεργατισμός ήταν προτεραιότητα στις αντιστασιακές
διακηρύξεις και στις αποφάσεις της ΠΕΕΑ (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής
Απελευθέρωσης).
Η συλλογική ιστορική μνήμη
υπάρχει. Στο τεράστιο κενό παραγωγής και αναπαραγωγής της κοινωνίας, που
δημιουργεί η σημερινή κρίση του συστήματος και ο αδιάρρηκτα δεμένος νεοφιλελευθερισμός,
οι εκτοπιζόμενοι από την κρίση πολίτες συναντώνται, αυτοοργανώνονται αμεσοδημοκρατικά
χωρίς ανάθεση σε άλλους της διαχείρισης, δημιουργούν δικούς τους θεσμούς χωρίς
εξαρτήσεις από κράτος - ιδιωτικές εταιρείες - κόμματα, δημιουργούν νέες
κοινωνικές σχέσεις.
