Ρίγη συγκίνησης και δικαιωματισμός

του Κώστα Νικολάου

1) Με ρίγη συγκίνησης είχαν υποδεχθεί πολλοί άνθρωποι την εκλογή Obama στην προεδρία των ΗΠΑ. Άλλη μια νίκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα; Δεν ήταν όμως ίδιας μορφής τα ρίγη που ένιωσαν οι λαοί που δέχθηκαν 26.171 αμερικάνικες βόμβες μόνον το έτος 2016 (επί Obama), κυρίως στη Συρία και στο Ιράκ, καθώς και στο Αφγανιστάν, τη Λιβύη, την Υεμένη, τη Σομαλία και το Πακιστάν.

2) Με ρίγη συγκίνησης υποδέχθηκαν αρκετοί άνθρωποι την ανάδειξη της Sanna Marin στην πρωθυπουργία της Φινλανδίας. Μια νέα, γυναίκα, μεγαλωμένη από 2 λεσβίες γονείς, με παιδί εκτός γάμου. Δεν νοιώθουν όμως το ίδιο οι χιλιάδες εργαζόμενοι που δημιούργησαν το μεγαλύτερο απεργιακό κύμα στην Φινλανδία, ένεκα της αντεργατικής πολιτικής που ακολουθεί το κυβερνών Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το οποίο αναγκάσθηκε να παραιτήσει τον προηγούμενο πρωθυπουργό και να τοποθετήσει την Sanna Marin, αξιοποιώντας ένα θέμα ανθρώπινων δικαιωμάτων, μήπως και σώσει ότι μπορεί να σωθεί.

3) Πόση άραγε συγκίνηση θα μπορούσε να νοιώσει κανείς και με την εκλογή της Alice Weidel (μια νέα, μορφωμένη, δηλωμένη ομοφυλόφιλη, πρώην στέλεχος της Goldman Sachs) στην αρχηγία του ακροδεξιού και ομοφοβικού κόμματος AfD, η οποία πέτυχε να βάλει τους νεοναζί στη γερμανική Βουλή μετά από 60 χρόνια; Άλλη μια νίκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα;

📌 Για το σύστημα, η ενσωμάτωση αγώνων για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι "a piece of cake", αν αυτοί δεν έχουν ένα ξεκάθαρο πλαίσιο σύνδεσης και ένταξης στο συνολικό και κεντρικό πρόταγμα ανατροπής της κοινωνικής αδικίας.