Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Το συλλογικά διαμορφωμένο όραμα για την πόλη, οδηγός για το πρόγραμμα του Δήμου Θεσσαλονίκης

του Κώστα Νικολάου *

Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη μοναδική όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας (Jan Morris, “The Guardian”).
   Σήμερα, η Θεσσαλονίκη αντιμετωπίζει ένα συνεχώς επιδεινούμενο κυκλοφοριακό πρόβλημα, μια ρυπασμένη ατμόσφαιρα με τα αιωρούμενα σωματίδια να είναι πάνω από τα θεσμοθετημένα όρια ποιότητας της ατμόσφαιρας και να οδηγούν σε περίπου 1.000 πρόωρους θανάτους πολιτών της Θεσσαλονίκης κάθε χρόνο και το πράσινο στην πόλη να κυμαίνεται σε επίπεδα 4-8 φορές χαμηλότερα από τις διεθνείς προδιαγραφές.
   Παρά την ύπαρξη (από το 2002) Στρατηγικού Σχεδίου Βιώσιμης Ανάπτυξης της Θεσσαλονίκης, βασισμένου σε ευρύτατη επιστημονική τεκμηρίωση (ΑΠΘ και ΠΑΜΑΚ) και κοινά αποδεκτού από όλους τους φορείς της πόλης έπειτα από μακρόχρονη δημόσια διαβούλευση και το οποίο περιλαμβάνει τις κατευθύνσεις, τις δράσεις και τη χάραξη πορείας για ένα κοινά αποδεκτό μέλλον της πόλης, το εγχείρημα εγκαταλείφθηκε και αντικαταστάθηκε από καταλόγους μικρών και μεγάλων έργων καθώς και από επιστημονικά αστήρικτες ιδέες – συνήθως κακές απομιμήσεις από το εξωτερικό – που προτείνονται από διάφορους «παράγοντες» και αυτόκλητους «σωτήρες» της πόλης, χωρίς σχέδιο και στόχους, αλλά που ικανοποιούν συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα.