του Κώστα Νικολάου
α) Τα μέτρα για τις πλαστικές σακούλες μεταφοράς δεν είναι ιδέα της κυβέρνησης, αλλά υποχρεωτική προσαρμογή στην Οδηγία EE 2015/720, 29.4.2015
β) Η πολιτική κατά των σακουλών είναι πολιτική πρόληψης-μείωσης των αποβλήτων, η οποία είναι Νο 1 στην ιεραρχία περιβαλλοντικής διαχείρισης των αποβλήτων: προηγείται και της επαναχρησιμοποίησης και της ανακύκλωσης
γ) Η οδηγία δίνει τη δυνατότητα είτε της επιβολής φόρων, τελών κλπ είτε πλήρους κατάργησης των σακουλών
δ) Στην Ιρλανδία, που επιβλήθηκε φόρος, σημειώθηκε μείωση 90% (από τις 328 σακούλες κατά κεφαλήν το χρόνο στις 21 σακούλες), μέσα σε 5 μήνες
ε) Στην Γαλλία, Ιταλία κλπ, που επιβλήθηκε κατάργηση, τα αποτελέσματα ήταν προφανώς θεαματικότερα. Η κατάργηση είναι σαφώς συνεπέστερη πολιτική
στ) Παρουσιάζεται ότι θα "αγοράζουμε" τις σακούλες. Τις αγοράζουμε ήδη: το κόστος τους είναι προϋπολογισμένο και ενσωματωμένο στις τιμές των προϊόντων, που αγοράζουμε. Αυτό που θα πληρώνουμε πλέον για τις σακούλες είναι στην πραγματικότητα "penalty", είναι φόρος
ζ) Το να εφαρμόζεις την αρχή "ο ρυπαίνων πληρώνει" είναι σωστό μόνον κατά το ήμισυ. Δεν μπορεί αυτό να οδηγεί στο "όποιος πληρώνει μπορεί και να ρυπαίνει"
η) Επειδή το συγκεκριμένο μέτρο αφορά μόνον τις πλαστικές σακούλες μεταφοράς και όχι όλα τα πλαστικά, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να εφαρμοσθεί.
Υπάρχουν τουλάχιστον 10 βασικοί λόγοι για να μην χρησιμοποιούμε τις πλαστικές σακούλες:
