ΔΕΘ: μητροπολιτικό πάρκο πρασίνου και πολιτισμού ή τσιμεντένιο τείχος κερδοσκοπίας;

του Κώστα Νικολάου στην "Εφημερίδα των Συντακτών", 26.1.2021

Η Θεσσαλονίκη είναι στενά συνδεδεμένη ιστορικά με τη Διεθνή Έκθεση (ΔΕΘ). Όταν δημιουργήθηκε η ΔΕΘ το 1926, ήταν έξω από την πόλη, διότι έτσι μπορεί να αναπτυχθεί ένας εκθεσιακός χώρος. Σήμερα όμως βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Πρόκειται για τεράστιο λάθος κοινωνικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό. Λάθος και στους τρεις πυλώνες της βιωσιμότητας.

Η σημερινή συγκυρία της οικονομικής κρίσης (επιβαρυμένη και με την πανδημία), με μείωση εισοδημάτων, μείωση δημόσιων δαπανών, αύξηση ανεργίας σε συνδυασμό με την υπάρχουσα χαμηλή ποιότητα ζωής στην πόλη, απειλούν την υγεία και την ίδια τη ζωή των κατοίκων. Περίπου 1.000 πολίτες της Θεσσαλονίκης πεθαίνουν πρόωρα κάθε χρόνο, ένεκα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, με βάση διεθνώς αποδεκτούς αλγόριθμους του Π.Ο.Υ.

Παράλληλα, το πράσινο στην πόλη κυμαίνεται σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα (4-8 φορές κάτω από τις διεθνείς προδιαγραφές), παρόλο που είναι αποδεδειγμένο ότι κατάλληλες ζώνες πρασίνου (πχ αστικά πάρκα) μπορούν να μειώσουν τους ατμοσφαιρικούς ρύπους από 30 μέχρι 60%.

Η ευθύνη για τις λάθος οδηγίες για τις μάσκες προστασίας ανήκει αποκλειστικά στις κυβερνήσεις

του Κώστα Νικολάου

Η πρόσφατη είδηση σε όλα τα διεθνή και ελληνικά ΜΜΕ: "Νεώτερα επιστημονικά δεδομένα για τον κορωνοϊό οδηγούν τη Γερμανία και τη Γαλλία στο να βάλουν σε προτεραιότητα τη χρήση μασκών υψηλής προστασίας τύπου FFP2 - Ν95 - ΚΝ95 (και οι τρεις το ίδιο είναι) ή έστω τύπου χειρουργικές τριπλής στρώσης και να μην χρησιμοποιούνται οι υφασμάτινες που προστατεύουν ελάχιστα".

Πρόκειται για ακραίο ψέμα: Δεν είναι καθόλου νεώτερα δεδομένα. Ήταν γνωστά και δημοσιευμένα και συστήνονταν από τη σχετική με το θέμα επιστημονική κοινότητα ήδη από το πρώτο κύμα της πανδημίας.

Με τη διευκρίνιση, ότι το θέμα αυτό δεν είναι του πεδίου της ιατρικής, αλλά της φυσικοχημείας των μικρο- και νανο-σωματιδίων.

Οι οδηγίες των κυβερνήσεων και το μοίρασμα παντού των υφασμάτινων μασκών, που παρέχουν ελάχιστη ατομική προστασία είναι αποκλειστικά κυβερνητική ευθύνη.

_____________________________

Στην εικόνα, ο πίνακας με τα επίπεδα προστασίας των διαφόρων μασκών είναι από παρουσίαση που έγινε σε διαδικτυακή ημερίδα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης τον Ιούνιο 2020:

https://www.researchgate.net/publication/342425497_Auxese_epikindynotetas_tou_koronoiou_eneka_atmosphairikes_rypanses?fbclid=IwAR3oBD8klqltIw_XErrQtFFy152Oih5WMx7MBozP7QeAzC-p92UI-8Ret_o

Ρίγη συγκίνησης και δικαιωματισμός

του Κώστα Νικολάου

1) Με ρίγη συγκίνησης είχαν υποδεχθεί πολλοί άνθρωποι την εκλογή Obama στην προεδρία των ΗΠΑ. Άλλη μια νίκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα; Δεν ήταν όμως ίδιας μορφής τα ρίγη που ένιωσαν οι λαοί που δέχθηκαν 26.171 αμερικάνικες βόμβες μόνον το έτος 2016 (επί Obama), κυρίως στη Συρία και στο Ιράκ, καθώς και στο Αφγανιστάν, τη Λιβύη, την Υεμένη, τη Σομαλία και το Πακιστάν.

2) Με ρίγη συγκίνησης υποδέχθηκαν αρκετοί άνθρωποι την ανάδειξη της Sanna Marin στην πρωθυπουργία της Φινλανδίας. Μια νέα, γυναίκα, μεγαλωμένη από 2 λεσβίες γονείς, με παιδί εκτός γάμου. Δεν νοιώθουν όμως το ίδιο οι χιλιάδες εργαζόμενοι που δημιούργησαν το μεγαλύτερο απεργιακό κύμα στην Φινλανδία, ένεκα της αντεργατικής πολιτικής που ακολουθεί το κυβερνών Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το οποίο αναγκάσθηκε να παραιτήσει τον προηγούμενο πρωθυπουργό και να τοποθετήσει την Sanna Marin, αξιοποιώντας ένα θέμα ανθρώπινων δικαιωμάτων, μήπως και σώσει ότι μπορεί να σωθεί.

3) Πόση άραγε συγκίνηση θα μπορούσε να νοιώσει κανείς και με την εκλογή της Alice Weidel (μια νέα, μορφωμένη, δηλωμένη ομοφυλόφιλη, πρώην στέλεχος της Goldman Sachs) στην αρχηγία του ακροδεξιού και ομοφοβικού κόμματος AfD, η οποία πέτυχε να βάλει τους νεοναζί στη γερμανική Βουλή μετά από 60 χρόνια; Άλλη μια νίκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα;

📌 Για το σύστημα, η ενσωμάτωση αγώνων για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι "a piece of cake", αν αυτοί δεν έχουν ένα ξεκάθαρο πλαίσιο σύνδεσης και ένταξης στο συνολικό και κεντρικό πρόταγμα ανατροπής της κοινωνικής αδικίας.