Με ένα παράδειγμα:
Το Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς – Λευκίμης – Σουφλίου είναι μια από τις σημαντικότερες προστατευόμενες περιοχές σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Είναι μία από τις πρώτες περιοχές στην Ελλάδα που τέθηκαν σε καθεστώς προστασίας, καθώς σε αυτό συμβιώνουν και ευδοκιμούν συγκεντρωμένα πολλά είδη της χλωρίδας και της πανίδας της Βαλκανικής χερσονήσου, της Ευρώπης και της Ασίας.
Η καταστροφή και η κλοπή-ιδιωτικοποίηση σε 3 φάσεις:
1. Κατάργηση των φορέων διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών (Δεκέμβριος 2021), μεταξύ αυτών και του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου Δάσους Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου, που θεσμοθετήθηκε το 1999 και ιδρύθηκε το 2002.
2. Καταστροφική πυρκαγιά στο Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς (Ιούλιος 2022).
3. Κατάθεση νομοσχεδίου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, που μειώνει τη θωράκιση των προστατευόμενων περιοχών Natura 2000, την ώρα που τα δάση καίγονται (Ιούλιος 2022).
Το νομοσχέδιο αλλοιώνει τον διεθνώς αποδεκτό θεσμό των προστατευόμενων περιοχών, επιτρέποντας εντός των ορίων τους δραστηριότητες που είναι ασύμβατες με κάθε έννοια αυστηρής προστασίας, όπως η κατασκευή δρόμων, εγκαταστάσεων αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και τηλεπικοινωνιών, τουριστικών καταλυμάτων και άλλων τουριστικών υποδομών, εγκαταστάσεων ΑΠΕ, εξορυκτικών δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των εξορύξεων υδρογονανθράκων.
Μα είναι δυνατόν;
Είναι, διότι «η πραγματική διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στη δημοκρατία και την ολιγαρχία, είναι η φτώχεια κι ο πλούτος. Κι αναγκαστικά επομένως, όπου κυβερνούν οι πλούσιοι … έχουμε ολιγαρχία, όπου οι άποροι, έχουμε δημοκρατία» (Αριστοτέλης, “Πολιτικά”).