«TINA» (There Is No Alternative) –
«Δεν υπάρχει εναλλακτική» κραυγάζουν σ’ όλο τον κόσμο οι χρηματιστές, οι
μεγάλοι επιχειρηματίες, οι πολιτικοί και οι διανοούμενοι του συστήματος. Δεν
υπάρχει – λένε - εναλλακτική στο νεοφιλελευθερισμό, δηλαδή, στην πολιτική του ακρωτηριασμού
του δημόσιου τομέα, της ανεξέλεγκτης ελευθερίας των ιδιωτικών εταιρειών και
ιδιωτικοποίησης των κοινών αγαθών και της δραματικής περικοπής των κοινωνικών
δαπανών.
Κι έχουν δίκιο, αλλά με μια μικρή
συμπλήρωση: «Δεν υπάρχει εναλλακτική για
το καπιταλιστικό σύστημα». Πράγματι, έτσι είναι. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι
εδώ και χρόνια η κυρίαρχη επιλογή του συστήματος, διότι εξασφαλίζει υπερσυσσώρευση
κεφαλαίου και κερδών στα χέρια λίγων εταιρειών διαμέσου του μηχανισμού της
υπερχρέωσης κρατών και πολιτών (χρεοκρατία)
και συνεπακόλουθα, ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση πολιτικής εξουσίας στα χέρια
των ιδίων (εταιρειοκρατία αντί για
δημοκρατία).
Το όνειρο για τους αιθεροβάμονες
του ανύπαρκτου και ανέφικτου «ηθικού καπιταλισμού» δεν είναι στις επιλογές του
συστήματος. Σήμερα, νεοφιλελευθερισμός και σύστημα πάνε πακέτο και η κρίση τους
(όπως όλες οι προηγούμενες κρίσεις) είναι καταστροφική
για τους πολλούς. Για τους λίγους είναι η χρυσή ευκαιρία (οι 500 μεγάλες
εταιρείες στην Ελλάδα, αύξησαν θεαματικά τα κέρδη τους στην περίοδο της
κρίσης). Η έξοδος λοιπόν από την κρίση, σημαίνει έξοδο από το
νεοφιλευθερισμό και το σύστημα.
Η κρίση του συστήματος δημιουργεί
τεράστιο κενό κοινωνικής παραγωγής και αναπαραγωγής (με την επιστημονική έννοια
του κοινωνικού, που περιλαμβάνει το οικονομικό, πολιτικό και
ιδεολογικό-πολιτισμικό επίπεδο). Σ’ αυτό το κενό, οι εκτοπιζόμενοι από την
κρίση πολίτες συναντώνται, αυτοοργανώνονται αμεσοδημοκρατικά χωρίς ανάθεση σε
άλλους της διαχείρισης, δημιουργούν δικούς τους θεσμούς (αυτοθέσμιση) χωρίς
εξαρτήσεις από κράτος - ιδιωτικές εταιρείες - κόμματα, δημιουργούν νέες
κοινωνικές σχέσεις στον αντίποδα των καπιταλιστικών σχέσεων εξάρτησης – αποξένωσης
- εκμετάλλευσης, διαχειρίζονται συνεργατικά (αυτοδιαχείριση) και αειφορικά τα
κοινά αγαθά, δίνουν έμφαση στην τοπικότητα συμβάλλοντας στην κοινοτική
αντίληψη, απομεγέθυνση, ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα, αντιμετώπιση της
ανεργίας και προστασία του περιβάλλοντος.