Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Κατασκευή συναίνεσης και απόκρυψη κερδοσκοπίας: Οι δύο μύθοι ότι δεν παράγουμε τίποτα και δεν υπάρχουν λεφτά

του Κώστα Νικολάου

Όλες οι οικονομικές, πολιτικές και ιδεολογικές δυνάμεις του διεθνώς αποτυχημένου και καταρρέοντος νεοφιλελευθερισμού προσπαθούν να επιβάλλουν την πολιτική τους για την «αντιμετώπιση» της κρίσης στηριζόμενοι στη μαζική διάδοση και επικράτηση διαφόρων μύθων, μεταξύ των οποίων εξέχουσα θέση κατέχουν ο μύθος ότι σαν χώρα δεν παράγουμε τίποτα και ο μύθος ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Συνοδευτικά στοιχεία αυτών των μύθων είναι οι ισχυρισμοί ότι ο Ελληνικός λαός είναι ένας λαός διεφθαρμένων, κλεφτών, τεμπέληδων, βολεψάκηδων, χαβαλετζήδων κλπ, ότι δεν κάνει τίποτα άξιο λόγου και φυσικά, ότι ζει με δανεικά.
   Η επιτυχής έκβαση της παραπάνω προσπάθειας θα έχει σαν συνέπεια την κατασκευή ενός λαού, που θα συναινέσει και θα αποδεχθεί τα πάντα, αφού τίποτα δεν παράγει, άρα κέρδη δεν υπάρχουν και φυσικά, λεφτά δεν υπάρχουν.
   Μήπως όμως παράγουμε πολλά μεν, αλλά ο παραγόμενος πλούτος στην Ελλάδα γίνεται στο μεγαλύτερο μέρος του κέρδη και μάλιστα σχεδόν αφορολόγητα και έτσι αναγκαζόμαστε να δανειζόμαστε και γι’ αυτό δημιουργήθηκε το χρέος;

   Μήπως αυτό είναι που επιχειρείται με κάθε τρόπο να αποκρυφτεί, επιρρίπτοντας ταυτόχρονα την ευθύνη του χρέους στο δήθεν υπερτροφικό δημόσιο και στους δήθεν τεμπέληδες έλληνες εργαζόμενους, έτσι ώστε –ως ένοχοι - να αποδεχθούν ότι το χρέος είναι δικό τους, ότι πρέπει αυτοί να πληρώσουν (με επιπλέον φόρους σε μισθωτούς και συνταξιούχους, με απολύσεις-ανεργία και με δραματική μείωση εισοδημάτων) και ότι πρέπει να πουληθεί δημόσια περιουσία;
Μήπως;
Τι δείχνουν τα στοιχεία σε ότι αφορά το αν παράγουμε ή όχι και αν υπάρχουν λεφτά;

Δεν παράγουμε τίποτα;

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ), της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) καθώς και του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) προκύπτει ότι η Ελλάδα είναι σημαντική παραγωγός χώρα βασικών μετάλλων, αλλά και βιομηχανικών ορυκτών, ορισμένων με περγαμηνές σε παγκόσμιο επίπεδο. Εταιρείες του κλάδου κατέχουν ηγετικές θέσεις στην Ευρωπαϊκή αλλά και στην διεθνή αγορά σε προϊόντα όπως βωξίτης, αλουμίνα, αλουμίνιο, νικέλιο, καυστική μαγνησία, μπεντονίτης, περλίτης, ελαφρόπετρα και μάρμαρα. Ενδεικτικά, η Ελλάδα, σε παγκόσμια κλίμακα, είναι η μοναδική χώρα παραγωγής χουντίτη, πρώτη χώρα παραγωγής περλίτη, δεύτερη χώρα παραγωγής κίσσηρης (ελαφρόπετρας) και μπεντονίτη καθώς και πρώτη στην εξαγωγή προϊόντων λευκόλιθου/μαγνησίτη στην ΕΕ (βλ. Π. Τζεφέρης, «Η εξορυκτική / μεταλλουργική δραστηριότητα στην Ελλάδα. Στατιστικά δεδομένα 2007-2008», Ορυκτός πλούτος/Mineral Wealth, 153, 2009)
 Η Ελλάδα στο βιομηχανικό-εξορυκτικό τομέα ενδεικτικά:
- Κατέχει την 1η θέση παγκόσμια με μερίδιο πάνω από το 25% της παγκόσμιας παραγωγής περλίτη (ο περλίτης χρησιμοποιείται στην οικοδομική βιομηχανία, στη διήθηση βιομηχανικών λυμάτων, στη βιομηχανία τροφίμων και ποτών κλπ)
- Κατέχει την 1η θέση στην Ευρώπη και τη 2η θέση παγκόσμια στην παραγωγή μπεντονίτη. Η Ελλάδα έχει τη μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγό μπεντονίτη στην ΕΕ καθώς και τη μεγαλύτερη εξαγωγική εταιρεία παγκόσμια (ο μπεντονίτης χρησιμοποιείται στα χυτήρια, στα κατασκευαστικά έργα, στην παραγωγή σιδήρου, στις γεωτρήσεις πετρελαίου, στην παραγωγή προσροφητικών υλικών, στη βιομηχανία χάρτου, στη χημική βιομηχανία, τα κεραμικά και την κτηνοτροφία)
- Είναι στις 10 πρώτες χώρες του κόσμου στην παραγωγή και εξαγωγή μαρμάρου (σχεδόν το μισό εξάγεται)
- Είναι στις πρώτες θέσεις της Ευρώπης και του κόσμου μεταξύ των σημαντικότερων εξαγωγικών χωρών τσιμέντου
- Κατέχει την 8η θέση παγκόσμια με τα μεγαλύτερα αποθέματα βωξίτη και είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της ΕΕ. Η Ελλάδα είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή αλουµινίου (ο βωξίτης αποτελεί πρώτη ύλη για την παραγωγή αλουμινίου)
- Έχει τη μεγαλύτερη εξαγωγική επιχείρηση μαγνησίας στην ΕΕ. Η Ελλάδα καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής μαγνησίτη της Δυτικής Ευρώπης (ο μαγνησίτης μετατρέπεται σε προϊόντα με μεγάλη ζήτηση στη χαλυβουργία)
- Είναι μια από τις μεγαλύτερες παραγωγούς χώρες της ΕΕ σε νικέλιο (και μάλιστα η μοναδική στη ΕΕ που το παράγει από εγχώριες πηγές) και καλύπτει το 7% των αναγκών της ευρωπαϊκής αγοράς και το 2-3% του δυτικού κόσμου (το νικέλιο αποτελεί μια βασική πρώτη ύλη για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα – στον καταναλωτή είναι αναγνωρίσιμο στις ανοξείδωτες οικιακές συσκευές)
- Έχει κάνει στροφή, την τελευταία δεκαετία, στην αξιοποίηση νέων βιομηχανικών ορυκτών με καινοτόμες, εξειδικευμένες χρήσεις με περιβαλλοντικό προσανατολισμό και υψηλή προστιθέμενη αξία. Ενδεικτικά αναφέρεται η εξόρυξη και επεξεργασία του ατταπουλγκίτη, τα κοιτάσματα του οποίου είναι μοναδικά τέτοιου μεγέθους στην Ευρώπη και από τα μεγαλύτερα παγκόσμια (ο ατταπουλγκίτης χρησιμοποιείται σε μοριακά φίλτρα, gels κλπ). Επίσης αναφέρεται η εξόρυξη / επεξεργασία του χουντίτη-υδρομαγνησίτη (ο χουντίτης-υδρομαγνησίτης χρησιμοποιείται σε προϊόντα πληρωτικά, επιβραδυντικά πυρός, στα χρώματα, στη χαρτοποιία). Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που διαθέτει τα προϊόντα αυτά.
   Η Ελλάδα στον αγροτικό τομέα: οι γεωργικές εξαγωγές αντιπροσωπεύουν κατά μέσο όρο το 24,2% των συνολικών εξαγωγών της χώρας κατά την 6ετία 2004-2009. Οι κυριότερες κατηγορίες προϊόντων στις οποίες πραγματοποιούμε το 85% των γεωργικών μας εξαγωγών, είναι κατά σειρά μεγέθους αξίας: φρούτα και λαχανικά, ψάρια και παρασκευάσματα ψαριών, καπνός και προϊόντα καπνού, δημητριακά και τα παρασκευάσματα τους, φυσικές υφαντικές ίνες (βαμβάκι), έλαια και λίπη, γαλακτοκομικά προϊόντα (ΕΛΣΤΑΤ και Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, 2011). Στον αγροτικό τομέα, η Ελλάδα είναι παγκόσµια 3η στην παραγωγή ελιάς και λαδιού (κατέχει το 15% της παγκόσµιας παραγωγής), 3η σε παραγωγή κρόκου, 5η σε εξαγωγές σπαραγγιών, 7η σε εξαγωγές ßαµßακιού, 11η σε παραγωγή ßαµßακιού, 16η σε εξαγωγές τυροκοµικών προιόντων.
   Η Ελλάδα στον τομέα παροχής τουριστικών υπηρεσιών είναι 15η στην παγκόσμια κατάταξη με βάση τις εισπράξεις και 16η με βάση τις αφίξεις τουριστών. Το 2009 το ποσοστό συμμετοχής του ελληνικού τουρισμού στο ΑΕΠ υπολογίζεται στο 15,2% (Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων – ΣΕΤΕ).
   Η Ελλάδα στον τομέα της ναυτιλίας είναι 1η παγκόσµια κατέχοντας το 16% του παγκόσμιου εμπορικού στόλου. Η δραστηριότητα της ναυτιλίας (κυρίως δραστηριότητα των ποντοπόρων πλοίων) παράγει το 7% του ελληνικού ΑΕΠ σύμφωνα με μελέτη της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας.
   Ώστε λοιπόν δεν παράγουμε τίποτα; Όλος ο παραπάνω (ενδεικτικά και μόνον) αναφερόμενος πλούτος και οι παγκόσμιες και ευρωπαϊκές πρώτες θέσεις της Ελλάδας είναι τίποτα; Δεν δίνει κέρδη και έσοδα για το κράτος διαμέσου της φορολογίας; Κι αν όχι, γιατί όχι;

Δεν υπάρχουν λεφτά;

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Eurostat (Eurostat, Taxation Trends, 2010), σε κάθε 1000 ευρώ νέα προϊόντα και υπηρεσίες που παρήγαγε ετήσια η ελληνική οικονομία την τελευταία δεκαετία, τα 560 ευρώ έγιναν επιχειρηματικά κέρδη και μόνο τα 350 ευρώ έγιναν μισθοί (στην ΕΕ η κατανομή είναι ακριβώς η αντίστροφη!). Το Ελληνικό κράτος φορολογεί με 35% τα 350 ευρώ των μισθών και με 16% τα 560 ευρώ των κερδών, αφού ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής στο κεφάλαιο στην Ελλάδα βρίσκεται κάτω από το μισό του μέσου όρου της Ε.Ε. (15,8 στην Ελλάδα, έναντι 32,6 στην Ε.Ε. των 25). Δηλαδή, το Ελληνικό κράτος εισπράττει τους μισούς φόρους κάθε χρόνο από τις επιχειρήσεις και τους εισοδηματίες σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Και όλα αυτά χωρίς να λάβουμε καθόλου υπόψη τη φοροαποφυγή και τη φοροδιαφυγή (βλ. σχετικό άρθρο στα ‘Διαλεκτικά’: «Η νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα για το μέγεθος και το κόστος του δημόσιου τομέα και την ανάγκη απολύσεων» http://konstantinosnikolaou.blogspot.com/2010/11/blog-post.html).
   Είναι εξαιρετικά ενδεικτικό το γεγονός ότι ενώ η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο, τα φορολογικά έσοδα από την ναυτιλία κατά το έτος 2007 (με βάση τις υπάρχουσες φοροαπαλλαγές) ήταν μικρότερα από τα έσοδα που είχε το κράτος από τα παράβολα που πλήρωσαν οι μετανάστες για τη νομιμοποίηση τους! (Α. Κούρος, «Το δημόσιο χρέος, η φορολογία και μια ευφυής περαίωση», Αυγή, 01.10.2010)
   Τι έγιναν λοιπόν τα λεφτά που προέκυψαν από τα κέρδη που δεν φορολογήθηκαν όπως στην ΕΕ αλλά στο μισό (τρόπος του λέγειν φορολογήθηκαν); Μήπως έγιναν επενδύσεις; Όχι βέβαια. Έγιναν ιδιωτικός ακίνητος (ακίνητα και γη) και κινητός (μετρητά-ρευστά, χρεόγραφα, μετοχές, ομόλογα, χρυσός, κοσμήματα κλπ.) πλούτος. Σύμφωνα με έκθεση της Credit Suisse (Credit Suisse, Global Wealth Databook, October 2010), ο συνολικός (κινητός και ακίνητος) ιδιωτικός πλούτος των πιο πλούσιων Ελλήνων αυξάνει συνεχώς όλο και περισσότερο. Συγκεκριμένα οι ιδιωτικές κινητές και ακίνητες περιουσίες από 492,6 δις USD που ήταν το 2000 έφθασαν τα 898,6 δις USD το 2010, δηλαδή 3 φορές το ΑΕΠ της χώρας! Τα στοιχεία αυτά αφορούν περίπου 60.000 έλληνες κατοίκους, χωρίς να περιλαμβάνονται όλοι εκείνοι που έχουν κάποια ομόλογα εν είδη αποταμίευσης και πρόκειται για αποθησαυρισμό που δεν χρησιμοποιείται στην οικονομία με την μορφή επενδύσεων (βλ. Δ. Καζάκης, «Υπάρχουν λεφτά», http://dimitriskazakis.blogspot.com/2011/05/blog-post_25.html).

Ξεκαθαρίζοντας…..

Η Ελλάδα λοιπόν παράγει πλούτο. Παράγει τόσο πλούτο, που αν φορολογούνταν όχι ιδιαίτερα, αλλά όσο και στην ΕΕ, θα έφθανε για να μη δανειζόμαστε και να μην έχουμε χρέος. Στη μη φορολόγηση των κερδών και του πλούτου οφείλεται το χρέος και όχι στο δεν παράγουμε τίποτα, στους τεμπέληδες Έλληνες, στο υπερτροφικό κράτος κλπ.
   Και λεφτά υπάρχουν. Τα κατέχει το 1% περίπου του πληθυσμού χάρη στην υποφορολόγησή του, σ’ αυτό οφείλεται το χρέος, αλλά η νεοφιλελεύθερη πολιτική ζητάει να το πληρώσει το υπόλοιπο 99% του πληθυσμού.

17 σχόλια:

  1. ΚΑΙ ΕΔΩ :http://www.facebook.com/greg.maltezos

    Μύθος ότι δεν παράγουμε τίποτα και ότι δεν υπάρχουν λεφτά !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δεν νομιζω η ελλλαδα να ειναι η μοναδικη χωρα με χουντιτη ενα κλικ στο ιντερνετ ειναι αρκετο για να το δεις
    στα Αμερικανικα http://www.mindat.org/min-1951.html

    και στα ελληνικά
    http://translate.googleusercontent.com/translate_c?hl=el&prev=/search%3Fq%3Dhuntite+wiki&rurl=translate.google.com&sl=en&u=http://www.mindat.org/min-1951.html&usg=ALkJrhj0uvUR5e1

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ Ανώνυμε, πουθενά στο άρθρο δεν αναφέρεται ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα, που έχει χουντίτη. Αυτό που αναφέρεται είναι ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που διαθέτει κάποια από τα προϊόντα, που για την παραγωγή τους χρησιμοποιείται χουντίτης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ κακό άρθρο. Ανακριβή στοιχεία...

    Το report της Credit Suisse το διαβάσατε ή αναπαράγετε απλά τις αναλήθειες του Καζάκη;

    Αν δεν διαθέτετε το χρόνο (που θα έπρεπε αφού ο δημοσιογράφος πρέπει να ελέγχει 2 και 3 φορές πριν να δημοσιεύει) ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω

    http://lolgreece.blogspot.com/2011/06/somebody-took-too-much-extasyntagma.html


    Επιπλέον συγκρίνετε ανόμοια πράγματα. Effective φορολογία επιχειρήσεων με τη μέγιστη δυνατή των ιδιωτών (φαντάζομαι για προπαγανδιστικούς λόγους)! Στη πραγματικότητα η effective φορολόγηση των προσωπικών εισοδημάτων είναι πολύ μικρότερη από αυτή των επιχειρήσεων. Και τα μερίσματα δεν φορολογούνται με 15% αλλά με 45%. Ο effective φόρος αφορά τα επανεπενδυμένα κέρδη! Δηλαδή αυτά που δεν παίρνει ο επιχειρηματίας σπίτι του (έτσι ώστε να γίνουν ιδιωτική περιουσία)!

    Έλεος. Τόση προχειρότητα και ανακρίβεια μόνο στο enet... Σταματήστε να ρυπαίνετε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμε, χαίρομαι που βρίσκεις το άρθρο κακό, ονομάζοντας ανακριβή τα στοιχεία και τις πηγές, που περιλαμβάνονται. Μπήκα και στο blog που παραθέτεις και χόρτασα νεοφιλελευθερισμό! Θα ανησυχούσα σοβαρά αν σου είχε αρέσει το άρθρο! Άλλωστε αυτός είναι ο σκοπός του: να συμβάλλει - με στοιχεία και διαλεκτική προσέγγιση – στην αντιμετώπιση της νεοφιλελεύθερης προπαγάνδας γι’ αυτά τα θέματα, που έχει κατακλύσει όλο τον κόσμο διαμέσου των ΜΜΕ. Προφανώς, οι νεοφιλελεύθεροι ενοχλούνται και καταλήγουν στις ύβρεις. Τα ψέματα όμως έχουν κοντά πόδια. Ο κόσμος ξύπνησε, διαβάζει, συγκρίνει και κρίνει. Αυτό είναι που σας ενοχλεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πρώτος δεν είμαι νεοφιλελεύθερος και η απάντηση σου είναι τουλάχιστον αστεία. Σου παρέθεσα το συγκεκριμένο link που περιέχει μια σούμα γιατί δεν είδα να μπαίνεις στο κόπο να ρίξεις μια ματιά στα report της Credit Suisse. Επί της ουσίας δεν σε είδα να γράφεις καμία απάντηση. Θα δώσεις λοιπόν μια συγκεκριμένη απάντηση ή θα εμμείνεις στις κενολογίες;

    - Τα 898,6 δις USD αφορούν μόνο 60000 Έλληνες πολίτες ή τα 11εκ. των Ελλήνων;;; (για κάνε το κόπο να διαβάσεις το report... Τα στοιχεία από OECD)


    - Έχουμε ή δεν έχουμε εμπορικό έλλειμμα;

    - Συγκρίνεις ή δεν συγκρίνεις ανόμια πράγματα (Effective φορολογία επιχειρήσεων με τη μέγιστη δυνατή των ιδιωτών);

    - Πόσο φορολογούνται τα μερίσματα (δηλαδή το μέρος των κερδών που παίρνουν οι μέτοχοι στο σπίτι);


    Φαντάζομαι πως δεν θα απαντήσεις στο μήνυμα μου αλλά ούτε και θα επιτρέψεις την ανάρτηση του στο blog σου. Αν διαθέτεις πάντως ήθος σαν δημοσιογράφος και σαν άνθρωπος πρέπει να αποδεχτείς τα λάθη σου. Ο σκοπός ΔΕΝ αγιάζει τα μέσα... Γράψε την αλήθεια. Έτσι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα (αν και αμφιβάλλω αν σε ενδιαφέρει αυτό)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμε, έχεις χάσει εντελώς την ψυχραιμία σου και σε καταλαβαίνω γιατί η αλήθεια είναι πολύ οδυνηρή. Φυσικά και δημοσιεύω το σχόλιό σου, διότι αποδεικνύει περίτρανα όσα ανέφερα στην απάντησή μου στο προηγούμενο σχόλιό σου.

    Συγκεκριμένα, και μόνο το γεγονός ότι μπαίνεις στα «Διαλεκτικά» για να σχολιάσεις ένα άρθρο βρίζοντας (κρυμμένος πίσω από την ανωνυμία σου) με διατυπώσεις όπως: «πολύ κακό άρθρο», «ανακριβή στοιχεία», «αναλήθειες του Καζάκη», «προχειρότητα», «ανακρίβεια», «ρυπαίνετε», «κενολογίες», «αστεία απάντηση» σε συνδυασμό με τη φράση σου «Φαντάζομαι πως δεν θα απαντήσεις στο μήνυμα μου αλλά ούτε και θα επιτρέψεις την ανάρτηση του στο blog σου», καθώς και τον ισχυρισμό σου ότι αμφιβάλλεις αν με ενδιαφέρει να αλλάξει τίποτα, αποδεικνύει ποιο είναι το ήθος σου, αποδεικνύει το φόβο που σε διακατέχει μήπως και οι αναγνώστες δεν βρουν πειστικά τα επιχειρήματά σου (είναι κλασσική η τέτοιου είδους επιθετικότητα, όταν κανείς νοιώθει ανασφάλεια γι’ αυτά που λέει), αποδεικνύει επίσης ότι δεν είναι ο διάλογος που σε ενδιαφέρει, αλλά η προσωπική επίθεση σε όποιον διατυπώνει αντίθετη άποψη από την κρατούσα, της οποίας είσαι υποστηρικτής.

    Λοιπόν ανώνυμε, επειδή δεν φοβάμαι την κρίση των αναγνωστών, αλλά αντίθετα την εμπιστεύομαι, αφήνω στους αναγνώστες να κρίνουν και να σχηματίσουν τη δική τους άποψη για το εάν η διαλεκτική προσέγγιση και η τεκμηρίωση του θέματος «αν παράγουμε και αν υπάρχουν λεφτά», που επιχειρείται με το άρθρο είναι επαρκής ή ανατρέπονται όλα από τα όσα αναφέρεις και παραπέμπεις.

    Αν νομίζεις πως με αυτά που παραθέτεις ότι απέδειξες τα λάθη που υπάρχουν στο άρθρο, τότε όλα καλά για σένα! Σε ότι με αφορά, θεωρώ ότι τα όσα αναφέρω - τόσο μεθοδολογικά όσο και τα συγκεκριμένα στοιχεία με τις πηγές τους – είναι αρκετά για τα συμπεράσματα που εξάγονται στο άρθρο και δεν έχω να προσθέσω τίποτα παραπάνω.

    Οι αναγνώστες μπορούν να τα διαβάσουν όλα, να αναζητήσουν όλες τις αναφερόμενες πηγές, να συγκρίνουν, να κρίνουν και να σχηματίσουν τη δική τους άποψη. Κατά συνέπεια, ο διάλογος μαζί σου εδώ τελειώνει. Δεν σκοπεύω να σπαταλήσω ούτε ένα λεπτό παραπάνω σε μια αντιπαράθεση σαν και αυτήν που επιδιώκεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητοί φίλοι του Ιστολογίου "Διαλεκτικά", ένα σχόλιο με τίτλο «Έλληνες, ακούσατε τα νέα απ' την Πορτογαλία;» αναρτήθηκε στον τοίχο μου στο Facebook, από ένα φίλο και το δημοσιοποιώ παρακάτω αυτούσιο, γιατί νομίζω ότι συμβάλλει σημαντικά στην κατανόηση ορισμένων θεμάτων του δημόσιου διαλόγου για την κρίση στην Ελλάδα.

    “ Η Πορτογαλία ψήφισε στις πιο παράξενες ίσως εκλογές του κόσμου. Όπου τα τρία κόμματα που διεκδικούσαν την εξουσία είχαν προ-συμφωνήσει ότι θα εφαρμόσουν την πολιτική του Μνημονίου μέχρι κεραίας και δεν θα ζητήσουν καμιά αναδιαπραγμάτευση.
    Ήμουν εκεί, τις είδα από κοντά, με την κάμερα της εκπομπής «Έρευνα». Και μοιράζομαι μαζί σας μια σκέψη. Πώς η εμπειρία της Πορτογαλίας διαψεύδει τρεις μύθους που κυριαρχούν στην περί κρίσης συζήτηση. Η Πορτογαλία, πρώτον, δεν πάσχει από διαφθορά, όπως εμείς, δεν έχει φοροδιαφυγή, όπως εμείς, και τα δάνεια που έλαβε, στα χρόνια των παχιών αγελάδων, δεν τα έφαγε σε ρουσφέτια, μίζες και καταναλωτικές δαπάνες, όπως εμείς- τα επένδυσε σε έργα υποδομών.
    Τότε γιατί μοιράζεται την ίδια μοίρα με εμάς;
    Γιατί οι αγορές της γύρισαν την πλάτη;
    Γιατί υποχρεώθηκε να ζητήσει βοήθεια και να φορτωθεί την τρόικα και τον γαλανομάτη κύριο Τόμσον;
    Η Πορτογαλία, δεύτερον, όταν η διεθνής κρίση της χτύπησε την πόρτα δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Εφάρμοσε μια επιθετική, κεϋνσιανού τύπου, πολιτική, έριξε χρήμα στην οικονομία, με την μορφή δημοσίων επενδύσεων σε μεγάλα έργα υποδομών. Έκανε, δηλαδή, το σωστό. Αλλά γιατί αυτό δεν την γλίτωσε από την μοίρα μιας κρίσης χρέους, ίδιας με εκείνη που πλήττει εμάς, που τα κάναμε όλα λάθος;
    Και, τρίτον, η Πορτογαλία δεν ζούσε αμέριμνη τον περασμένο χρόνο. Η Βουλή της ενέκρινε τρία αλλεπάλληλα προγράμματα λιτότητας, από τα τέλη του 2009, στα οποία η συντηρητική αντιπολίτευση έδινε θετική ψήφο, με πλήρη συναίνεση. Στη διάρκεια του περασμένου 12μηνου, τα εισοδήματα στην Πορτογαλία μειώθηκαν περισσότερο απ' ό,τι στην Ελλάδα του Μνημονίου.
    Τότε γιατί, μετά από έναν χρόνο αιματηρής λιτότητας βρέθηκαν οι Πορτογάλοι στην ίδια με εμάς μοίρα; Γιατί η συναινετική λιτότητα δεν τους έσωσε από τις αγορές;
    Το συμπέρασμά μου είναι πως οι τρεις βασικοί μύθοι που κυκλοφορούν είναι και οι τρεις λάθος:
    Όχι- η κρίση που ζούμε δεν οφείλεται στις «αμαρτίες» μας, δεν τιμωρούμαστε επειδή τα φάγαμε ή τα έφαγαν.
    Όχι- η εναλλακτική λύση να ρίξουμε χρήμα για να αναθερμάνουμε την οικονομία δεν λειτουργεί σε μια χώρα που δεν έχει δικό της νόμισμα να κόψει ή να υποτιμήσει.
    Και όχι-η λιτότητα από μόνη της δεν είναι η συνταγή για να βγούμε από την κρίση.
    Απέναντι στα τρία αυτά όχι, το μόνο πειστικό ναι είναι αυτό: Ναι- αυτό που ζούμε είναι οι διαφορετικές εθνικές εκδοχές μιας κοινής κρίσης, που είναι η κρίση της ευρωζώνης συνολικά, κρίση χρέους και ταυτόχρονα τραπεζική κρίση, που μόνον αν αναγνωριστεί ως τέτοια και αντιμετωπιστεί συνολικά, θα βγούμε από αυτήν.
    Έχουμε ελπίδες; Ίσως. Αλλά προς το παρόν κρατώ την οργισμένη απάντηση που μου έδωσε ο γερο-Μάριο Σοάρες, ο πατέρας της ευρωπαϊκής Πορτογαλίας, τρεις φορές πρωθυπουργός και δύο φορές Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη χώρα: Όχι, όσο την Ευρώπη κυβερνά η σημερινή της ηγεσία «αυτά τα φοβισμένα ανθρωπάκια, οι Μέρκελ και οι Σαρκοζί, πολιτικάντηδες που ούτε καταλαβαίνουν ούτε συμμερίζονται τις μεγάλες ιδέες πάνω στις οποίες στηρίχθηκε το σχέδιο της ενωμένης Ευρώπης» “.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κώστα Νικολάου
    Α) Ατεκμηρίωτη όλη η βάση της συλλογιστικής σου.
    Οι μεταλλευτικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα είναι σε υποχώρηση εδώ και τρεις δεκαετίες. Μόνο τελευταία έχει αναθερμανθεί το ενδιαφέρον για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων χρυσού (λόγω κατακόρυφης αύξησης της τιμής του). Αλλά για να υπάρξουν επενδύσεις σε αυτόν τον τομέα πρέπει να ξεπερασθούν μια σειρά από πολύπλοκα και χρονοβόρα προβλήματα που στην καλύτερη περίπτωση θα απαιτήσουν τρία –τέσσερα χρόνια.
    Από την άλλη η αξιοποίηση των όποιων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου
    σχετίζεται με ακόμα πιο πολύπλοκες και μακροχρόνιες διαδικασίες όπου εμπλέκονται και οι γνωστές συνοριακές διαφορές με τους γείτονες και πάει λέγοντας
    Οι υπαρκτές τώρα εκμεταλλεύσεις (αλουμινίου, λιγνίτη, χάλυβα κλπ.) δεν γνωρίζω με ποια στοιχεία φοροδιαφεύγουν καθ’ ότι πρόκειται για μεγάλες επιχειρήσεις που δύσκολα , για όσους γνωρίζουν την λογιστική λειτουργία τέτοιων επιχειρήσεων, μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο (εκτός κι αν εμπλέκονται offshore εταιρείες οπότε το ζήτημα εξετάζεται σε άλλη βάση).

    Β) Η τελική πρότασή σου είναι σε λάθος κατεύθυνση.
    Σε περίοδο ύφεσης ποτέ το βάρος δεν πέφτει στην αύξηση των εσόδων, γενικά. Αυτό οδηγεί σε μεγαλύτερη ύφεση. Πέραν αυτού είναι αδύνατη οποιαδήποτε πραγματική αύξηση των εσόδων (λόγω περιορισμού της κατανάλωσης).
    Το ηθικό τώρα πρόταγμα ενός αγώνα για την περιστολή της φοροδιαφυγής δεν συνιστά κατ’ ανάγκη και σε όλες τις περιπτώσεις μιαν ενδεδειγμένη οικονομική πρόταση. Πολύ περισσότερο όταν περιορίζεται (και εντοπίζεται) σε έναν οικονομικό κλάδο. Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής στον μεταλλευτικό κλάδο είναι ένα εντελώς μερικό ζήτημα, πέραν του ότι προϋποθέτει και ανάλογη τεκμηρίωση.

    Τέλος, όπως να το κάνουμε, δεν ανήκουμε στις χώρες που διαθέτουν κάποια αξιόλογη παραγωγική βάση. Δεν καταλαβαίνω την προσπάθειά σου να αποδείξεις το αντίθετο. Τελευταία βέβαια διακινούνται ευρέως τέτοιες απόψεις από όλα τα μέσα. Ότι τάχα η Ελλάδα έχει ανεκμετάλλευτο φυσικό πλούτο, ότι παίζονται διάφορα ζητήματα γύρω από αυτό με αποτέλεσμα να καλλιεργείται ένα κλίμα μυστικοπάθειας και συνωμοτισμού, γεγονός που δεν βοηθά καθόλου στην απόκτηση, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, μιας στοιχειώδους αυτογνωσίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμε, επιχειρηματολογείς και αναφέρεσαι σε θέματα, που δεν υπάρχουν στη συλλογιστική του άρθρου και επιπλέον, χαρακτηρίζεις ατεκμηρίωτη όλη τη βάση της συλλογιστικής του άρθρου. Από το σχόλιό σου συμπεραίνω ότι ή δεν κατάλαβες το άρθρο ή κάνεις ότι δεν το καταλαβαίνεις.

    Συγκεκριμένα:

    1) Αναφέρεις ότι «Οι μεταλλευτικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα είναι σε υποχώρηση εδώ και τρεις δεκαετίες». Τι σχέση έχει η διαχρονική πορεία αυτών των επιχειρήσεων με αυτά που αναφέρονται στο άρθρο; Στο άρθρο υπάρχει σαφής τεκμηρίωση ότι η Ελλάδα κατέχει παγκόσμιες και ευρωπαϊκές πρωτιές στον τομέα αυτό (όπως και σε άλλους), που δεν συμβιβάζονται με την έλλειψη κρατικών εσόδων. Αυτό μπορεί να αιτιολογηθεί είτε με το ότι οι συμβάσεις εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου είναι απαράδεκτες για την Ελλάδα, είτε με τη φοροδιαφυγή είτε με τη φοροαποφυγή. Αναφέρεσαι επιλεκτικά μόνο στη φοροδιαφυγή, αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνον αυτό, όπως βλέπεις.

    2) Λες ότι είναι χρονοβόρες οι επενδύσεις στον τομέα αυτόν και μιλάς για διασυνοριακά προβλήματα και θεωρίες συνομωσίας στα θέματα εκμετάλλευσης πετρελαίου και φυσικού αερίου. Που είδες στο άρθρο να αναφέρομαι και να προτείνω κάτι τέτοιο; Που είδες να μιλάω για εκμετάλλευση χρυσού, πετρελαίου και φυσικού αερίου; Που βλέπεις ότι αυτή είναι η άποψή μου για την ανάπτυξη; Πουθενά βέβαια! Δεν είναι καν στη θεματολογία του συγκεκριμένου άρθρου! Έχω τελείως διαφορετική προσέγγιση για την αναπτυξιακή δυνατότητα της Ελλάδας, που ήδη έχει παρουσιασθεί σε άλλα κείμενα, αλλά αυτό είναι εκτός του παρόντος διαλόγου. Διαστρεβλώνεις το άρθρο και επιχειρηματολογείς εναντίον απόψεων, που δεν υπάρχουν στο άρθρο!

    3) Γράφεις: «Η τελική πρότασή σου είναι σε λάθος κατεύθυνση. Σε περίοδο ύφεσης ποτέ το βάρος δεν πέφτει στην αύξηση των εσόδων, γενικά. Αυτό οδηγεί σε μεγαλύτερη ύφεση. Πέραν αυτού είναι αδύνατη οποιαδήποτε πραγματική αύξηση των εσόδων (λόγω περιορισμού της κατανάλωσης)». Ε όχι βέβαια!!! Διαστρεβλώνεις και πάλι το άρθρο για να αποδείξεις αυτό που θέλεις! Δεν λέω πουθενά για γενική αύξηση εσόδων. Αυτό που λέω είναι ότι εδώ και δεκαετίες συσσωρεύθηκε σε λίγα χέρια ιδιωτικός πλούτος (που ούτε επενδύεται ούτε επενδύθηκε ποτέ, πλούτος που σήμερα είναι πολλαπλάσιος του ΑΕΠ της χώρας), προϊόν φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής, αυτό δημιούργησε το χρέος και αυτό δεν μπορεί να παραμένει έτσι και να πληρώνει τον λογαριασμό η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού. Κι αυτό αφορά το σύνολο των επιχειρήσεων και όχι κάποιον κλάδο (αυτό φαίνεται καθαρά στο άρθρο). Είναι χαρακτηριστικό και αποδεικτικό (για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα) το παράδειγμα (που αναφέρεται στο άρθρο) ότι ενώ η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο, τα φορολογικά έσοδα από την ναυτιλία κατά το έτος 2007 (με βάση τις υπάρχουσες φοροαπαλλαγές) ήταν μικρότερα από τα έσοδα που είχε το κράτος από τα παράβολα που πλήρωσαν οι μετανάστες για τη νομιμοποίηση τους.

    4) Τέλος, θεωρείς ότι «δεν ανήκουμε στις χώρες που διαθέτουν κάποια αξιόλογη παραγωγική βάση». Δικαίωμά σου να πιστεύεις και να λες ότι θέλεις. Τα στοιχεία όμως δείχνουν ότι η πραγματικότητα είναι άλλη: και παράγουμε και λεφτά συγκεντρώνονται, μόνο που αυτά πάνε σε λίγα χέρια και όχι σε έσοδα του κράτους και σε μισθούς των εργαζομένων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Η Ελλάδα δεν έχει βαριά βιομηχανία και βρίσκεται χαμηλά, στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα, όσον αφορά την παλιά καλή παραγωγή εμπορευμάτων και την απόσπαση σχετικής υπεραξίας. Το άρθρο είναι γεμάτο ''πρώτες ύλες''. Τα μεταλλεύματα και τα δυνητικά εκμεταλλεύσιμα πετρέλαια δεν αρκούν. Άλλο οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, άλλο η παραγωγική, ήδη διαμορφωμένη βάση, με τη δεύτερη φυσικά να αντλεί από την πρώτη. Είναι η διαφορά ''ύλης'' και ''μορφής-περιεχομένου'', εντελώς ''διαλεκτικά''. Αν το άρθρο ήθελε να παρουσιάσει κάποιες παραγωγικές δυνατότητες που έχει η χώρα, όλα καλά. Αλλά θέλει να τεκμηριώσει τον ευρωκομμουνισμό, και την κλασική συστημική καραμέλα του ΣΥΝ, ότι το αίτιο της κρίσης χρέους και γενικά της ελληνικής κρισιακής κατάστασης είναι η χαμηλή, τόσα χρόνια, φορολόγηση. Μια χαρά είναι ο καπιταλισμός, αν φορολογείς υψηλά, και πατάσσεις την φοροδιαφυγή! Λεφτά υπάρχουν, αρκεί να τα ξαναμοιράσουμε...Όλα είναι θέμα διανομής πρωτίστως του παραγόμενου πλεονάσματος, και όχι παραγωγής... Μπορούμε να μείνουμε στον ΚΤΠ και την Ε.Ε, και με μια καλύτερη πολιτική εντός αυτών των πλαισίων, μπορούμε να χειραφετήσουμε την τάξη των εργαζομένων... Έλεος πια. Ωραίος μαρξισμός, που συμπυκνώνεται στη τελική πρόταση!!! Πολύ ''διαλεκτικά'' και ''μαρξιστικά'' όλα, οπωσδήποτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητέ Ονειρμέ, ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Δίνει μια ευκαιρία να διευκρινισθούν μερικά πράγματα.
    Ο στόχος του άρθρου (φαίνεται καθαρά στον τίτλο του) είναι να ανασκευάσει τους δύο μύθους, πάνω στους οποίους στηρίζεται μια συγκεκριμένη πολιτική. Με αυτό το άρθρο, δεν δίνεται καμιά πολιτική πλατφόρμα, ούτε τακτικής ούτε στρατηγικής.
    Μακριά από μένα τα όσα αναφέρεις περί ευρωκομμουνισμού, συστημικής καραμέλας και τα λοιπά. Αν θέλεις να δεις την προσέγγισή μου σε αυτά τα ζητήματα, θα πρέπει να διαβάσεις άλλα άρθρα στα "Διαλεκτικά". Για παράδειγμα και για να πάρεις μια μικρή ιδέα, σου προτείνω το άρθρο "Η κρίση και η κοινωνική αλληλέγγυα οικονομία".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δεκτό, για αυτό και είπα πως αν το άρθρο θέλει να παρουσιάσει κάποιες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, οκ. Καλό θα ήταν όμως, το link να υπάρχει κάτω από το άρθρο, γιατί για παράδειγμα το απόσπασμα: ''...Παράγει τόσο πλούτο, που αν φορολογούνταν όχι ιδιαίτερα, αλλά όσο και στην ΕΕ, θα έφθανε για να μη δανειζόμαστε και να μην έχουμε χρέος'', και άλλα, όπως η μη διάκριση πρώτων υλών και παραγόμενου πλούτου, θυμίζει, αναπόφευκτα, τις ευρωκομμουνιστικές θέσεις. Και σε επίπεδο πρακτικό, μια τέτοια ''ζύμωση'' ενέχει τους κινδύνους των ευρωκομμουνιστικών και κοινοβουλευτικών/διαχειριστικών αναγκών. Για αυτό όταν διαλύονται κάποιοι μύθοι, πρέπει να μην αναδύονται νέοι. Εξάλλου, χαρακτηριστικό του μύθου είναι η αμφισημία του, αφού πατάει και στη πραγματικότητα, σε αντίθεση με το θρύλο (αυτό πχ συμβαίνει και στη διάκριση μυθικής και θεικής βίας στον Μπένγιαμιν). Επομένως, ούτως ή άλλως, δεν θεωρώ ότι τα στοιχεία αυτά διαλύουν αποτελεσματικά τους μύθους, ακριβώς γιατί βλέπετε και εσείς ότι έχετε παραπέμψει πολλούς και σε υπόλοιπα άρθρα σας, προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Αυτό δείχνει έλλειμμα του παρόντο άρθρου,και θα έπρεπε να προσθέσετε υπαινικτικά, των άλλων απόψεων, στοιχεία. Αυτό νομίζω είναι μια δίκαιη κριτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Eπίσης, και η οικουμενική διακήρυξη των Ανθρωπίνων δικαιώματων του ΟΗΕ στο πλάι, και μάλιστα η συγκεκριμένη νομικο-τεχνική αναφορά στο άρθρο 19 (!), προδιαθέτει με έναν ορισμένο τρόπο. Υπάρχουν φράσεις/προτροπές από πιο επαναστατικές πηγές, ανάλογου περιεχομένου. Ενδεχομένως βέβαια θέλετε να τονίσετε μια υλική αποτύπωση της ταξικής πάλης, ακόμη και σε μια διακήρυξη ενός κατά τα κοινώς λεγόμενα ιμπεριαλιστικού συσσωματώματος. Γενικά δεν αρνούμαι καταστροφικά τα ανθρώπινα δικαιώματα σε μια άλλη κοινωνία, αλλά το νομικο-τεχνικό του πράγματος, το οποίο προείπα, είναι ένας μορφικός προσδιορισμός που αποδυναμώνει το περιεχόμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπητέ Ονειρμέ σεβαστές οι απόψεις σου για το τι θάπρεπε να περιλαμβάνει το άρθρο, καθώς και για μηνύματα του ιστολογίου. Δεν θα τις σχολιάσω. Απλά για περαιτέρω προβληματισμό, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι τίποτα δεν έγινε τυχαία…

    Σε ευχαριστώ και πάλι για τη δημιουργική συμμετοχή σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Το άρθρο
    “Κατασκευή συναίνεσης και απόκρυψη κερδοσκοπίας: Οι δύο μύθοι ότι δεν παράγουμε τίποτα και δεν υπάρχουν λεφτά”
    αναδημοσιεύθηκε στους παρακάτω ιστότοπους:

    1) http://dialogoi.enet.gr
    2) http://youpayyourcrisis.blogspot.com
    3) http://vathiprasino.blogspot.com
    4) http://logoskaipraxi.blogspot.com
    5) http://megalo-limani.blogspot.com
    6) http://zootnikos.blogspot.com
    7) http://ptolemaioi.blogspot.com
    8) http://vlovoka.blogspot.com
    9) http://www.corfublogs.gr
    10) http://skoyrasnet.blogspot.com
    11) http://blog.mantzaris.eu
    12) http://wwwpraxisred.blogspot.com
    13) http://spartacusbund.blogspot.com
    14) http://gregordergrieche.blogspot.com
    15) www.solon.org.gr
    16) http://solidaritymit.blogspot.com
    17) http://spithahania.blogspot.com
    18) http://elladitsamas.blogspot.com
    19) http://exefron.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή