Στα ύψη οι τιμές των βασικών τροφίμων με αμφιβολία για την ποιότητά τους ένεκα ασύδοτης κερδοσκοπίας και ταυτόχρονα, δραματική μείωση των πραγματικών εισοδημάτων, ανεργία και φτώχεια αποτελούν το βασικό σκηνικό της καθημερινότητας, που διαμορφώνεται από την ανεξέλεγκτη ελευθερία των ιδιωτικών εταιρειών και ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών, μιας βασικής επιλογής της κυρίαρχης νεοφιλελεύθερης πολιτικής.
Οι βιομήχανοι τροφίμων ισχυρίζονται ότι δεν είναι εφικτές οι μειώσεις τιμών (sic!), επικαλούμενοι τις αυξήσεις σε πρώτες ύλες, ενέργεια, μεταφορικά και τη μειωμένη παραγωγή σε βασικά αγροτικά προϊόντα, εξαιτίας και της κλιματικής αλλαγής. Η κυβέρνηση κάνει έκκληση στη φιλοτιμία (πάλι sic!) των μεγάλων λιανεμπόρων και των προμηθευτών μήπως επιβραδυνθεί ο ρυθμός των ανατιμήσεων, γιατί φρένο δεν προβλέπεται να μπει άμεσα [1].
