Πανελλαδικές εξετάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ κάθε χρόνο με βάσεις που ανεβοκατεβαίνουν, με αναλύσεις, σχόλια, εκτιμήσεις επί αυτών κλπ.
Πρόκειται για πλήρη (και καθόλου τυχαία) διαστρέβλωση των εννοιών.
Εξετάσεις με βάση σημαίνει ότι γράφεις σε κάποια μαθήματα κι αν πάρεις την προβλεπόμενη εκ των προτέρων βάση έχεις περάσει, ανεξάρτητα το τι έκαναν οι άλλοι.
Δεν συμβαίνει όμως αυτό. Υπάρχουν πχ 100 θέσεις σε κάποιο τμήμα και οι πρώτοι 100 μπαίνουν άσχετα με το τι βαθμό πήραν. Η κατάταξη μετράει. Αυτό λέγεται διαγωνισμός. Να ξέρουμε τι λέμε δηλαδή. Ο βαθμός του εκατοστού υποψηφίου είναι ο βαθμός του εκατοστού υποψηφίου, δεν είναι καμιά βάση.
Και στη συνέχεια, αρχίζει μια οργανωμένα χαοτική συζήτηση με όλη την ουσία της παιδείας και τις ανάγκες των ανθρώπων να απουσιάζουν.
Κατατίθεται η πρόταση να μπει επιπλέον η βάση του 10 στον διαγωνισμό εισαγωγής. Καταπληκτική ιδέα: έχοντας κάθε φορά στο νου τι θέλεις να πετύχεις, βάζεις τέτοια θέματα ώστε να μην περάσει πχ το 90% των υποψηφίων ή να περάσει όποιο ποσοστό θέλεις. Να μην κοροϊδευόμαστε.
Τίθεται (και φαινομενικά σωστά) το ερώτημα πως θα σπουδάσει ένας φοιτητής που πήρε πχ 5 (με άριστα το 20) στον εισαγωγικό διαγωνισμό. Έχει τις απαραίτητες γνώσεις; Ναι, αλλά πήρε πάνω από 10 στο απολυτήριο λυκείου. Με βάση το απολυτήριο τις έχει. Με βάση τον εισαγωγικό δεν τις έχει. Κάποιο από τα δύο είναι λάθος. Είτε η εικόνα που προκύπτει από το λύκειο είτε τα αποτελέσματα που προκύπτουν με τα θέματα εισαγωγής είναι λάθος. Δεν μπορεί να ισχύουν και τα δύο.
Δεν μπορούν να απαντηθούν σοβαρά αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα, αν δεν είναι ξεκάθαρο τι είδους ανώτατα ιδρύματα θέλουμε.
Ανώτατη παιδεία που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των ανθρώπων και της κοινωνίας ή ανώτατη επαγγελματική εκπαίδευση-κατάρτιση για τις ανάγκες της αγοράς;
Η απάντηση οφείλει να είναι ξεκάθαρη. Αν είναι το δεύτερο, κλείστε όλα τα ΑΕΙ για αρκετά χρόνια και φέρτε πίσω τους 500.000+ αποφοίτους που έφυγαν έξω. Πόσους επαγγελματίες θέλει η αγορά; Ξέρουμε; Να μετρήσουμε και να το ανακοινώσουμε. Όχι η κοροϊδία που ζούμε χρόνια τώρα.
Πάσχει όλο το εκπαιδευτικό σύστημα στον πυρήνα του.
Όλο το εκπαιδευτικό σύστημα δεν κάνει άλλη δουλειά από το να εξετάζει και να κατατάσσει τους ανθρώπους με βάση τις ικανότητες απομνημόνευσης και όχι της μάθησης.
Η διαρκής εξέταση και κατάταξη των ανθρώπων καταστρέφει κάθε σημαντική διαδικασία παιδείας. Τους μεταμορφώνει σε άτομα που χαραμίζουν τη ζωή τους για να πετύχουν μια καλή θέση στην κατάταξη και όχι να αναπτύξουν τη δική τους δυναμική και δημιουργικότητα, που θα ωφελήσει το κοινωνικό σύνολο και μέσα σε αυτό το κοινό καλό θα είναι και το δικό τους ατομικό καλό.
Η δημιουργικότητα, η συγκρότηση, η ευφυΐα είναι απόβλητα αυτού του εκπαιδευτικού συστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου