Όλοι οι πόλεμοι -μεταξύ κρατών και εμφύλιοι- γίνονται για την ιδιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων από τους κυρίαρχους ή/και από αυτούς που προσπαθούν να γίνουν κυρίαρχοι. Οι υποτελείς είτε παίρνουν κανένα κοκκαλάκι είτε παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς και μετανάστευσης, ανάλογα σε ποια πλευρά βρέθηκαν.
Τον μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων και εκτοπισμένων στην ιστορία της ανθρωπότητας, δημιούργησαν οι ελίτ του δυτικού κόσμου: πάνω από 70 εκατ. εκτοπισμένοι άνθρωποι, εκ των οποίων το 1/3 ζει σε κατ΄ευφημισμόν "στρατόπεδα προσφύγων" (UNHCR, the UN Refugee Agency).
Φαινομενικά, οι πρόσφυγες και μετανάστες είναι μια ανεπιθύμητη κατάσταση.
Όχι ακριβώς ή τουλάχιστον όχι πάντα.
Σε συγκεκριμένες περιόδους ανάπτυξης του υπάρχοντος συστήματος, η υποδοχή προσφύγων και μεταναστών ως φθηνό εργατικό δυναμικό, αποτελεί μια εξαιρετική λύση για τη συνολική συμπίεση του εργατικού κόστους, καλλιεργώντας βέβαια τον ανταγωνισμό μεταξύ εγχώριων και αλλοδαπών εργαζομένων.
Αυτός ο ανταγωνισμός διατηρείται ζωντανός και εντατικοποιείται από τον τύπο, τον άμβωνα, τα κόμικς, με λίγα λόγια, με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους οι άρχουσες τάξεις. Αυτός ο ανταγωνισμός είναι το μυστικό της ανικανότητας της εργατικής τάξης, παρά την οργάνωση της. Είναι το μυστικό με το οποίο η κυρίαρχη τάξη διατηρεί τη δύναμή της και το γνωρίζει πολύ καλά (K. Marx, Letter to Sigfrid Meyer and August Vogt, 1870).
Σήμερα, τα διεθνή συστημικά κέντρα ερευνών εκτιμούν ότι για να διατηρήσουν οι ευρωπαϊκές εταιρίες την ανταγωνιστικότητά τους, χρειάζονται πάνω από 25 εκατ. ανειδίκευτους πρόσφυγες για τις επιχειρήσεις και τα χωράφια. Και ας υπάρχουν τουλάχιστον άλλοι τόσοι άνεργοι στην ΕΕ (βλ. ανταγωνισμός). Η Γερμανία χρειάζεται άμεσα 3-4 εκατ. και κάθε χρόνο τουλάχιστον 1 εκατ. (Bloomberg και IAB Institute for Employment Research). Η Ελλάδα γύρω στο 1 εκατ. λένε οι εγχώριοι νεοφιλελεύθεροι λαγοί.
Τότε γιατί δεν τους παίρνουν αμέσως και δημιουργείται τέτοιο πρόβλημα παντού;
Διότι πρέπει να ωριμάσει κατάλληλα ο ανταγωνισμός. Στο εσωτερικό, η ακροδεξιά να κάνει τη δουλειά της απλώνοντας παντού μίσος και έχθρα για τον ξένο (έχει ένα ρίσκο βέβαια αυτό, αλλά χωρίς ρίσκο δεν γίνεται δουλειά). Στο εξωτερικό, να έρθουν οι πρόσφυγες και μετανάστες (με τον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα) σε τέτοιο επίπεδο απελπισίας, ώστε το να βρουν δουλειά με λίγα δεκάευρα τον μήνα να είναι περίπου ο παράδεισος.
Το βασικό είναι να μην βρεθούν ενωμένοι ντόπιοι και ξένοι εργαζόμενοι. Για να δουλέψει το “διαίρει και βασίλευε”.
Δεν μπορεί πχ στα νησιά να κυριαρχεί η εικόνα υποδοχής προσφύγων με τις ντόπιες γιαγιάδες να ταϊζουν το μωρό προσφυγόπουλο. Οι σημερινές εικόνες είναι οι σωστές.
Όσο:
- οι εργαζόμενοι λαοί της Ευρώπης ανέχονται σιωπηλά τις κυρίαρχες πολιτικές των εταιριών της ΕΕ και δεν συνειδητοποιούν τις δυνατότητες τους,
- οι πρόσφυγες και μετανάστες δέχονται “να άγονται και να φέρονται” ως ανθρώπινη ασπίδα
- ο τούρκικος εργαζόμενος λαός επιτρέπει να κυριαρχείται από τους ισλαμοφασίστες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας,
- ο εργαζόμενος ελληνικός λαός με την ψήφο του και κυρίως με την αποχή του, παρακολουθεί ως θέαμα τη λύση αντικατάστασης του προεδρείου του δεκαπενταμελούς από το ΔΣ του εξωραϊστικού συλλόγου της Κολοπετινίτσας,
διέξοδος υπέρ του κοινωνικού συνόλου δεν υπάρχει.
Τώρα, ας χωριστούν οι εργαζόμενοι σε πατριώτες και εθνομηδενιστές, σε εθνίκια και διεθνιστές και να αρπαχτούν μεταξύ τους.
Το σύστημα θα τους χρωστά ευγνωμοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου