Δημοψήφισμα για το νερό: Μέχρι την τελική νίκη!

"Εκεί όπου πρόκειται για μια ολοκληρωτική μετατροπή της κοινωνικής οργάνωσης, εκεί πρέπει να πάρουν μέρος οι ίδιες οι μάζες, πρέπει οι ίδιες νάχουν κιόλας καταλάβει για τι πρόκειται ...... για να καταλάβουν όμως οι μάζες τι πρέπει να γίνει, χρειάζεται μακρόχρονη, υπομονητική δουλειά. Κι αυτή ακριβώς τη δουλειά κάνουμε τώρα, και την κάνουμε με τέτοια επιτυχία που φέρνει τον αντίπαλο σε απελπισία" (K. Marx, Οι ταξικοί αγώνες στη Γαλλία).
"Οι άνθρωποι δημιουργούν την ίδια τους την ιστορία" (K. Marx, Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βαναπάρτη).
Πάνω από 2.000 εθελοντές (ίσως η μεγαλύτερη ιστορικά συμμετοχή στην Ελλάδα σε ανάλογο γεγονός) και πάνω από 200.000 πολίτες συμμετείχαν στο μεγαλύτερο ιστορικά κινηματικό δημοψήφισμα, αυτό της 18ης Μαϊου 2014 κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού στη Θεσσαλονίκη. Δημιούργησαν "από τα κάτω" μια σπουδαία σελίδα στη δική τους ιστορία της υπεράσπισης των κοινών αγαθών και της άμεσης δημοκρατίας. Χωρίς να φοβηθούν απαγορεύσεις και απειλές καταστολής, αδιαφορώντας για όποιες δημοσιοσχετίστικες και γραφειοκρατικές πολιτικές, με πολιτική πολυχρωμία και ανεξαρτησία.
Μέχρι την τελική νίκη!

Η πορεία προς το δημοψήφισμα φωτογραφικά:

Ανακοίνωση της Κίνησης 136 την παραμονή του δημοψηφίσματος για το νερό της Θεσσαλονίκης

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ 136
17 Μαΐου 2014

ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ!
Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!

Παραμονή του δημοψηφίσματος για το νερό της Θεσσαλονίκης η κυβέρνηση εγγράφως επεμβαίνει μιλώντας για «κάποιους», που οργανώνουν δημοψήφισμα, απαγορεύοντας να μπουν οι κάλπες του νερού μέσα στα σχολικά κτίρια/εκλογικά κέντρα και να χρησιμοποιηθούν οι επίσημοι εκλογικοί κατάλογοι.
Η διοργάνωση του δημοψηφίσματος δεν ήταν μυστική ούτε οι διοργανωτές του δημοψηφίσματος, είναι «κάποιοι». Αντίθετα είναι: η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας και (ομόφωνα) οι 11 Δήμοι της περιοχής Θεσσαλονίκης, οι οποίοι με ομόφωνες αποφάσεις προκήρυξαν Δημοψήφισμα Κινηματικού χαρακτήρα, με συνδιοργανωτές την Κίνηση 136 και το σωματείο εργαζομένων της ΕΥΑΘ, ενώ την αξιοπιστία του δημοψηφίσματος εγγυάται ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης με την εθελοντική συμμετοχή και παρουσία των μελών του. Αυτοί οι φορείς δεν μπορεί να χαρακτηρίζονται με την κατάπτυστη έκφραση «κάποιοι».
Παραμονή του δημοψηφίσματος και όλα τα εκλογικά κέντρα των 10 Δήμων και των 6 Δημοτικών Κοινοτήτων του Δήμου Θεσσαλονίκης είναι καλυμμένα με εκατοντάδες εθελοντές ανά εκλογικό κέντρο και σε βάρδιες.
Τα μέλη των 12 μη-κερδοσκοπικών συνεταιρισμών νερού (θεσμοθετημένων ή με ιδρυτική συνέλευση), που δημιούργησε τα 3 τελευταία χρόνια η Κίνηση 136 συνεχίζουν ασταμάτητα την ενημέρωση των πολιτών και το κάλεσμα εθελοντών μέχρι και την τελευταία στιγμή. Τα μέλη είναι εκατοντάδες και ανήκουν σε ένα ευρύτατο πολιτικό και ιδεολογικό φάσμα, αφού η Κ136 είναι ανεξάρτητη και αγωνίζεται για να μην ιδιωτικοποιηθεί το Νερό, αλλά αν η κυβέρνηση επιμείνει, αυτό να περάσει στα χέρια των πολιτών και όχι των πολυεθνικών. Το Νερό μας Ενώνει!
Η Κ136 ήταν έτοιμη από καιρό και αντικειμενικά κάλυψε άμεσα το μέγιστο ποσοστό των εθελοντών και της καμπάνιας σε όλη τη γεωγραφική έκταση του Δημοψηφίσματος, με την ουσιαστική στήριξη των Δήμων και της ΠΕΔ. Σε μια ενωτική διαδικασία “από τα κάτω” συνέβαλλαν με επιπλέον εθελοντές οι δήμοι, το σωματείο της ΕΥΑΘ και το συντονιστικό SOSτε το νερό.
Το δημοψήφισμα του νερού είναι πραγματικά κινηματικό, είναι στα χέρια των πολιτών, δεν ανήκει σε κανένα πολιτικό χώρο και κανείς δεν μπορεί να το εκμεταλλευτεί για κομματικό όφελος. Ούτε τη διοργάνωσή του, ούτε το αναμφισβήτητο νικηφόρο αποτέλεσμά του.
Όμως δυναμώσαμε πολύ και μας φοβήθηκαν. Δεν τους έφτασε ότι δεν εφάρμοσαν το νόμο για τα δημοψηφίσματα, μην εκδίδοντας το προεδρικό διάταγμα που αυτός προβλέπει. Τώρα επεμβαίνουν και προσπαθούν να βάλουν εμπόδια. Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.
Ήμασταν έτοιμοι από καιρό. Κάνουμε το δημοψήφισμα με απόλυτα νόμιμο και αξιόπιστο τρόπο. Έξω από τις αυλές των σχολείων και με λίστες πολιτών, όχι εκλογικούς καταλόγους. Και τους προειδοποιούμε: ότι άλλο σκαρφιστούν τελευταία στιγμή, έχουμε την ετοιμότητα να το αντιμετωπίσουμε με απόλυτα νόμιμο τρόπο. Με δυο λόγια: Εμείς είμαστε απόλυτα νόμιμοι, αλλά αυτοί δεν εφάρμοσαν το νόμο. Και είναι υπόλογοι στην κρίση των πολιτών.

Η ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΥΣ!
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ, ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ!
ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ!
Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!

Δημοψήφισμα για το νερό, Θεσσαλονίκη, 18 Μαΐου 2014

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
18 ΜΑΙΟΥ 2014

• Παντού στον κόσμο, όπου υπήρξε ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης της ύδρευσης και αποχέτευσης, οδήγησε σε υποβάθμιση της ποιότητας του νερού και αύξηση των τιμολογίων
• Οι Ευρωπαϊκές πόλεις είδαν το χάλι της ιδιωτικοποίησης και ξαναπαίρνουν το νερό στα χέρια τους. Γιατί να ζήσουμε κι εμείς τα ίδια;
• Το νερό είναι κοινό αγαθό και ανθρώπινο δικαίωμα
• Το νερό δεν είναι εμπόρευμα για να δίνει ιδιωτικά κέρδη ούτε μέσο για να μπαίνουν δημόσιοι φόροι
• Το νερό είναι ζωή και η ζωή μας είναι πάνω από τα κέρδη τους
• Παίρνουμε το νερό της πόλης, τη ζωή μας, στα δικά μας χέρια
• Παίρνουμε μέρος στον αγώνα κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ στις κάλπες του δημοψηφίσματος για το νερό:

ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ

Γινόμαστε εθελοντές στις κάλπες του νερού

2011 - 2014

Τρία χρόνια αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και για να περάσει το νερό στα χέρια των πολιτών με μη-κερδοσκοπικούς συνεταιρισμούς νερού ανά δήμο

www.136.gr

info@136.gr
6971953623

Επτά παραδείγματα εφαρμογών της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας στην προστασία περιβάλλοντος

του Κώστα Νικολάου

Το περιβάλλον επηρεάζεται δραματικά κατά τη διάρκεια της σημερινής φάσης της οικονομικής κρίσης, ενώ παράλληλα, η προστασία του περιβάλλοντος φαίνεται να αποτελεί χαμηλή προτεραιότητα. Στον αντίποδα, η ανάδυση της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας (συστατικό στοιχείο της οποίας είναι η φιλική στο περιβάλλον δραστηριότητα) ως εναλλακτικής διεξόδου δημιουργεί ελπιδοφόρα προοπτική για την προστασία του περιβάλλοντος [1-3].

Στο κείμενο αυτό εξετάζονται συνοπτικά επτά παραδείγματα εφαρμογών συνεργατισμού της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας στην προστασία περιβάλλοντος και ειδικότερα στους τομείς: 1) πόσιμο νερό, 2) αστικά στερεά απορρίμματα, 3) ενέργεια και ιδίως ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, 4) τροφή από την παραγωγή έως την κατανάλωση, 5) υπηρεσίες με έμφαση στην ανταλλαγή υπηρεσιών, 6) βιομηχανική παραγωγή και 7) εκπαίδευση και κατάρτιση.

Πάμε σαν άλλοτε: Κοινωνικός και αλληλέγγυος καταναλωτικός συνεταιρισμός

του Κώστα Νικολάου

Δραματική μείωση εισοδημάτων, αύξηση ανεργίας και φτώχειας και ταυτόχρονα οι τιμές των βασικών προϊόντων στα ύψη με αμφιβολία για την ποιότητά τους ένεκα ασύδοτης κερδοσκοπίας, αποτελούν το βασικό σκηνικό της καθημερινότητας, που διαμορφώνεται από την ανεξέλεγκτη ελευθερία των ιδιωτικών εταιρειών και ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών, μιας βασικής επιλογής της κυρίαρχης νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Ένας παλιός αντάρτης λέει ότι παρόμοια ασυδοσία στην κερδοσκοπία μονάχα με τη μαύρη αγορά της Κατοχής μπορεί να συγκριθεί και θυμίζει ότι αυτό που κάνανε πρώτα απ’ όλα, ήταν να οργανώσουν παντού καταναλωτικούς συνεταιρισμούς με προϊόντα απ’ ευθείας από τους παραγωγούς, παρακάμπτοντας μεσάζοντες και μαυραγορίτες. Ο συνεργατισμός ήταν προτεραιότητα στις αντιστασιακές διακηρύξεις και στις αποφάσεις της ΠΕΕΑ (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης).

Η συλλογική ιστορική μνήμη υπάρχει. Στο τεράστιο κενό παραγωγής και αναπαραγωγής της κοινωνίας, που δημιουργεί η σημερινή κρίση του συστήματος και ο αδιάρρηκτα δεμένος νεοφιλελευθερισμός, οι εκτοπιζόμενοι από την κρίση πολίτες συναντώνται, αυτοοργανώνονται αμεσοδημοκρατικά χωρίς ανάθεση σε άλλους της διαχείρισης, δημιουργούν δικούς τους θεσμούς χωρίς εξαρτήσεις από κράτος - ιδιωτικές εταιρείες - κόμματα, δημιουργούν νέες κοινωνικές σχέσεις.

Από το κίνημα της πατάτας στο συνεταιριστικό παντοπωλείο

του Κώστα Νικολάου

Ένας στους τρεις πολίτες άνεργος, κάτω από το όριο της σχετικής φτώχειας ένας στους τέσσερις, δραματική μείωση εισοδήματος για τους πολλούς και παράλληλα, θεαματική αύξηση κερδών για τις μεγάλες εταιρείες, συσσώρευση πλούτου σε λίγα χέρια, ακρίβεια, ληγμένα προϊόντα στα ράφια (παρόλο που ο ΕΦΕΤ λέει ότι έτσι θα γίνουμε χωματερή τροφίμων), ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών και ασύδοτη κερδοσκοπία.

Η εικόνα μιας κοινωνικής καταστροφής είναι καταγεγραμμένη στη συλλογική μνήμη και είναι συγκρίσιμη μόνο με την περίοδο της ασύδοτης κερδοσκοπίας και μαύρης αγοράς της Κατοχής. Μαζί όμως μ’ αυτήν την εικόνα, η συλλογική μνήμη ανακαλεί και μιαν άλλη: αυτήν της αντίστασης στην κοινωνική καταστροφή, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της δημιουργίας ενός άλλου κόσμου.

Συνεργατισμός: Ένας υπαρκτός κόσμος αντίστασης, κοινωνικής αλληλεγγύης και δημιουργίας

του Κώστα Νικολάου

«TINA» (There Is No Alternative) – «Δεν υπάρχει εναλλακτική» κραυγάζουν σ’ όλο τον κόσμο οι χρηματιστές, οι μεγάλοι επιχειρηματίες, οι πολιτικοί και οι διανοούμενοι του συστήματος. Δεν υπάρχει – λένε - εναλλακτική στο νεοφιλελευθερισμό, δηλαδή, στην πολιτική του ακρωτηριασμού του δημόσιου τομέα, της ανεξέλεγκτης ελευθερίας των ιδιωτικών εταιρειών και ιδιωτικοποίησης των κοινών αγαθών και της δραματικής περικοπής των κοινωνικών δαπανών.

Κι έχουν δίκιο, αλλά με μια μικρή συμπλήρωση: «Δεν υπάρχει εναλλακτική για το καπιταλιστικό σύστημα». Πράγματι, έτσι είναι. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι εδώ και χρόνια η κυρίαρχη επιλογή του συστήματος, διότι εξασφαλίζει υπερσυσσώρευση κεφαλαίου και κερδών στα χέρια λίγων εταιρειών διαμέσου του μηχανισμού της υπερχρέωσης κρατών και πολιτών (χρεοκρατία) και συνεπακόλουθα, ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση πολιτικής εξουσίας στα χέρια των ιδίων (εταιρειοκρατία αντί για δημοκρατία).

Το όνειρο για τους αιθεροβάμονες του ανύπαρκτου και ανέφικτου «ηθικού καπιταλισμού» δεν είναι στις επιλογές του συστήματος. Σήμερα, νεοφιλελευθερισμός και σύστημα πάνε πακέτο και η κρίση τους (όπως όλες οι προηγούμενες κρίσεις) είναι καταστροφική για τους πολλούς. Για τους λίγους είναι η χρυσή ευκαιρία (οι 500 μεγάλες εταιρείες στην Ελλάδα, αύξησαν θεαματικά τα κέρδη τους στην περίοδο της κρίσης). Η έξοδος λοιπόν από την κρίση, σημαίνει έξοδο από το νεοφιλευθερισμό και το σύστημα.

Η κρίση του συστήματος δημιουργεί τεράστιο κενό κοινωνικής παραγωγής και αναπαραγωγής (με την επιστημονική έννοια του κοινωνικού, που περιλαμβάνει το οικονομικό, πολιτικό και ιδεολογικό-πολιτισμικό επίπεδο). Σ’ αυτό το κενό, οι εκτοπιζόμενοι από την κρίση πολίτες συναντώνται, αυτοοργανώνονται αμεσοδημοκρατικά χωρίς ανάθεση σε άλλους της διαχείρισης, δημιουργούν δικούς τους θεσμούς (αυτοθέσμιση) χωρίς εξαρτήσεις από κράτος - ιδιωτικές εταιρείες - κόμματα, δημιουργούν νέες κοινωνικές σχέσεις στον αντίποδα των καπιταλιστικών σχέσεων εξάρτησης – αποξένωσης - εκμετάλλευσης, διαχειρίζονται συνεργατικά (αυτοδιαχείριση) και αειφορικά τα κοινά αγαθά, δίνουν έμφαση στην τοπικότητα συμβάλλοντας στην κοινοτική αντίληψη, απομεγέθυνση, ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα, αντιμετώπιση της ανεργίας και προστασία του περιβάλλοντος.

Συζήτηση για την κοινωνική διαχείριση των απορριμμάτων

Εκδήλωση-συζήτηση για την κατασκευή του Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ) Ευκαρπίας και την κοινωνική διαχείριση των απορριμμάτων διοργάνωσε η κίνηση Αυτόνομη Ριζοσπαστική Αυτοδιοίκηση στο δήμο Νεάπολης - Συκεών την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Συκεών "Αντώνης Σαμαράκης", Θεσσαλονίκη.
Ομιλητές ήταν ο Κώστας Νικολάου, Δρ. Χημικός Περιβαλλοντολόγος (Πρωτοβουλία για την Κοινωνική Διαχείριση των Απορριμμάτων) και ο Θόδωρος Μαυρίδης, Εκπρόσωπος του Δικτύου 50 Συλλόγων και Φορέων κατά της Κατασκευής και Χωροθέτησης του ΣΜΑ Ευκαρπίας.
Η εισήγηση για την κοινωνική διαχείριση των απορριμμάτων υπάρχει βιντεοσκοπημένη σε 4 μέρη, στις παρακάτω διευθύνσεις:

Μέρος 1:
http://www.youtube.com/watch?v=Be8dw6xkuwo
Μέρος 2:
http://www.youtube.com/watch?v=RJBCHmKbGCE
Μέρος 3:
http://www.youtube.com/watch?v=ZOO6ki27_IQ
Μέρος 4:
http://www.youtube.com/watch?v=-TVb6o-GCpE

Συζήτηση για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία

Θεματική συζήτηση για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία,
ΕΤ3, 9.10.2013 στο http://www.youtube.com/watch?v=fhN7cP3VW-c

"Θεματική Συζήτηση για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία" ήταν ο τίτλος εκπομπής στην ανοικτή δημόσια ΕΤ3, που πραγματοποιήθηκε στις 9.10.2013.

Συμμετείχαν: Μάκης Αναγνώστου (ΒΙΟΜΕ), Αντιγόνη Χουζούρη (ΚΟΙΝΣΕΠ Άλλος Τρόπος), Κώστας Νικολάου (Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας), Ελένη Παπαθεοδοσίου (Δίκτυο ανταλλαγών ΚΟΙΝΟ), Γιώργος Οικονόμου (Δρ Φιλοσοφίας) και Σταύρος Πανούσης (δημοσιογράφος, συντονιστής).

Το βίντεο της συζήτησης υπάρχει στη διεύθυνση:

http://www.youtube.com/watch?v=fhN7cP3VW-c

Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία: Ρήξη με τον καπιταλισμό ή ενσωμάτωση?

Βιντεοσκοπημένη ομιλία-συζήτηση:
«Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία:
Ρήξη με τον καπιταλισμό ή ενσωμάτωση?»
στο http://www.ustream.tv/recorded/39744880

«Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία: Ρήξη με τον καπιταλισμό ή ενσωμάτωση?» ήταν το θέμα της Κεντρικής Συζήτησης, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013 στο πλαίσιο του 2^ου  Εναλλακτικού Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας, που οργανώθηκε στις 11-13 Οκτωβρίου 2013 στο Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Ελληνικού, Αθήνα.

Ομιλητής ήταν ο Κώστας Νικολάου (Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κοινωνικής Αλληλέγυας Οικονομίας) και συντονίστρια η Ουρανία Νικολετοπούλου (Τράπεζα Χρόνου Χολαργού-Παπάγου).

Το βίντεο της εκδήλωσης υπάρχει στη διεύθυνση:
http://www.ustream.tv/recorded/39744880

2ο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας

2^ο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας

11-13 Οκτωβρίου 2013, Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Ελληνικού, Αθήνα

Ενώ γύρω μας γκρεμίζονται τα θεμέλια του παρελθόντος, εμείς ποτίζουμε τα λουλούδια που φυτρώνουν στα συντρίμμια.

Στην Ελλάδα της κοινωνικής, οικονομικής και περιβαλλοντικής κρίσης όπου έχουν εκμηδενιστεί οι κοινωνικές δομές και απειλούνται τα συλλογικά αγαθά, η ανεργία και η οικονομική δυσχέρεια αποτελούν την πραγματικότητα για πολλούς από εμάς. Οι βασικοί υπεύθυνοι σφυρίζουν αδιάφορα και η σάπια υπόσχεση της μαγικής ανάπτυξης κρατάει καλά ακόμα. Δεν προτιμούμε όμως όλοι να καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια και να περιοριζόμαστε στους αφορισμούς. Αντίθετα ολοένα και περισσότεροι συμμετέχουμε ενεργά σε ομάδες και δίκτυα αλληλέγγυας, ανταλλακτικής ή συνεργατικής οικονομίας, δίνοντας πνοή σε έναν κόσμο απαλλαγμένο από τον αυτοσκοπό της συσσώρευσης χρήματος.

Τα εγχειρήματα αυτά, που αναπτύσσονται σε όλη τη χώρα, αποτελούν όχι μόνο μια δυνατή βοήθεια για την καθημερινή διαβίωση μας αλλά και το όχημα για τη μετάβαση σε μια κοινωνία που έχει απορρίψει το καπιταλιστικό αξιακό σύστημα.

Οι ομάδες που συνδιοργανώνουμε και συμμετέχουμε στο Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας δεν περιμένουμε να εξαργυρώσουμε με ψήφους, μελλοντικές απολαβές ή κοινωνική αναγνώριση τη δράση μας, όπως διάφορες φιλανθρωπικές ή μισάνθρωπες οργανώσεις που διατυμπανίζουν τη δήθεν κοινωνική δράση τους. Βαθιά επιδίωξη μας είναι η δημιουργία κοινωνικών, και άρα και οικονομικών, δομών με γνώμονα τον άνθρωπο και όχι το κέρδος. Όχι μόνο δεν προσδοκούμε την προ-μνημονίου εποχή αλλά αντίθετα έχουμε το βλέμμα στραμμένο στην ενίσχυση της αυτοοργάνωσης, της αυτάρκειας και της πραγματικής ευημερίας ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των οικονομικών δεικτών.

Προστασία περιβάλλοντος με συνεργατισμό και αλληλεγγύη σε νερό, ενέργεια, τροφή, απορρίμματα (ΝΕΤΑ)

του Κώστα Νικολάου

Το περιβάλλον - όπως η κοινωνία και οικονομία - επηρεάζεται δραματικά από την κρίση. Φαινομενικά, η μείωση της παραγωγής και κατανάλωσης οδηγεί σε μείωση ρύπανσης. Στην πραγματικότητα όμως, η ρύπανση αυξάνεται, διότι η προστασία του περιβάλλοντος δεν αποτελεί προτεραιότητα για τις κυρίαρχες πολιτικές. Σε αυτό συμβάλλει ο νεοφιλελευθερισμός με την «αγία τριάδα» του: α) ακρωτηριασμός και απορρύθμιση του δημόσιου τομέα, β) ιδιωτικοποιήσεις και απόλυτη ελευθερία στις εταιρείες και γ) μεγάλες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες.
Όσο συνεχίζεται η εφαρμογή της «αγίας τριάδας» του νεοφιλελευθερισμού, τόσο βαθαίνει και οξύνεται η κρίση του συστήματος και αυξάνονται οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Για μερικούς όμως, η κρίση είναι ευκαιρία για κερδοσκοπία με την ιδιωτικοποίηση των βασικών αγαθών, υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και των φυσικών πόρων. Μεταξύ αυτών, κυρίαρχη θέση έχουν 4 τομείς προτεραιότητας (καθόλου τυχαία): Νερό, Ενέργεια, Τροφή και Απορρίμματα (Ν.Ε.Τ.Α.).

2011-2013: Δύο χρόνια αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και για να περάσει το νερό συνεργατικά στα χέρια των πολιτών

H Κίνηση 136 διοργάνωσε εκδήλωση την Κυριακή 26 Μαΐου 2013 στο χώρο του Λευκού Πύργου. Στην ανοικτή λαϊκή συγκέντρωση παρουσιάσθηκε το φυλλάδιο της Κ136 για τα δύο χρόνια αγώνων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και για να περάσει το νερό συνεργατικά στα χέρια των πολιτών.

Τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη τους δήλωσαν με παρεμβάσεις και την παρουσία τους οι ευρωβουλευτές Νίκος Χρυσόγελος και Κρίτων Αρσένης, οι περιφερειακοί σύμβουλοι Κεντρικής Μακεδονίας Μιχάλης Τρεμόπουλος και Άννα Μίχου, οι δημοτικοί σύμβουλοι Θεσσαλονίκης Δήμητρα Αγκαθίδου και Αμπελοκήπων-Μενεμένης Γιώργος Κυριλλίδης (επικεφαλής μείζονος αντιπολίτευσης) και ο Πάμπλο Αλντάμα, ισπανός ακτιβιστής στο κίνημα κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού στη Μαδρίτη. Βιντεοσκοπημένα μηνύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης έστειλαν ο Γερμανός ευρωβουλευτής Γκέραλντ Χάφνερ, υποστηρίζοντας και τη συνεταιριστική διαχείριση του νερού, ο Γιοάο Λόμπο, Δήμαρχος της πορτογαλικής πόλης Μόιτα, πρόεδρος της διαδημοτικής ένωσης νερού της περιφέρειας Σετουμπάλ και ένας από τους ενεργούς δημάρχους της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας πολιτών «το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα» και οι Έλληνες ευρωβουλευτές Μαριλένα Κοππά και Σπύρος Δανέλλης.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με συναυλία, στην οποία συμμετείχαν αφιλοκερδώς οι: Κώστας Ματσίγγος και Κώστας Πρατσινάκης, Σταύρος Παπαϊωάννου και Βικτώρια Αυγητίδου, Paranaue, Project Reggetico, Ιροντίνα και Ούτε Σπόντα.

Το κείμενο της Κ136 για τα δύο χρόνια αγώνων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και για να περάσει το νερό συνεργατικά στα χέρια των πολιτών παρουσιάζεται παρακάτω.

Η συνεταιριστική πρόταση για την απόκτηση του 51% της ΕΥΑΘ, που κατέθεσε η «Ένωση Πολιτών για το Νερό» στο ΤΑΙΠΕΔ

Συνέντευξη Τύπου των εκπροσώπων της Ένωσης Πολιτών για το Νερό
(Κ. Μαριόγλου, Λ. Αγγέλου, Κ. Νικολάου)

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

της Ένωσης Πολιτών για το Νερό

Η Ένωση των μη κερδοσκοπικών Συνεταιρισμών Νερού των Δήμων της περιοχής Θεσσαλονίκης με την επωνυμία «Ένωση Πολιτών για το Νερό», που δημιουργήθηκαν με πρωτοβουλία της «Κίνησης 136», η οποία αγωνίζεται εδώ και 2 χρόνια ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και για να περάσει το νερό της Θεσσαλονίκης στα χέρια των πολιτών, παρουσίασε σε συνέντευξη τύπου τα 10 βασικά σημεία της Εκδήλωσης Ενδιαφέροντος για την απόκτηση του 51% της ΕΥΑΘ, που κατέθεσε η «Ένωση Πολιτών για το Νερό» στο ΤΑΙΠΕΔ.

Την παρουσίαση έκαναν ο Λάζαρος Αγγέλου, εκπρόσωπος της «Ένωσης Πολιτών για το Νερό», ο Κώστας Νικολάου, Δρ Χημικός Περιβαλλοντολόγος, μέλος του συνεταιρισμού νερού της 5^ης Δημοτικής Κοινότητας του Δήμου Θεσσαλονίκης και ο Κώστας Μαριόγλου, αντιπρόεδρος του σωματείου εργαζομένων ΕΥΑΘ, μέλος του συνεταιρισμού “Αλληλεγγύη Κ136”.

Τα 10 σημεία της παρουσίασης είναι:

Η κρίση, η Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία και οι ιδεολογικές της οριοθετήσεις

Βιντεοσκοπημένη ομιλία: "Η κρίση, η Κοινωνική Αλληλέγγυα
 Οικονομία και οι ιδεολογικές της οριοθετήσεις"
 στο http://www.youtube.com/watch?v=DtasBTMrsRM

   Η κρίση, η Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία και οι ιδεολογικές της οριοθετήσεις ήταν το θέμα της τρίτης διάλεξης-συζήτησης του Λαϊκού Πανεπιστημίου Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013 στην Αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου "Αλέξανδρος".
   Εισηγητής ήταν ο Κώστας Νικολάου, Δρ. Χημικός Περιβαλλοντολόγος, Καθηγητής-Σύμβουλος στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.

   Η εκδήλωση έγινε στο πλαίσιο του 1ου Θεματικού Κύκλου του τρέχοντος τετραμήνου (Φεβρουάριος-Ιούνιος 2013), που περιλαμβάνει διαλέξεις-συζητήσεις κάθε Δευτέρα απόγευμα.

   Η διάλεξη και η συζήτηση που ακολούθησε μεταδόθηκαν ζωντανά στο διαδίκτυο από το κανάλι "univsse" του Λαϊκού Πανεπιστημίου Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας στο "ustream.tv".

   Το βίντεο της διάλεξης έχει αναρτηθεί στη βιντεοθήκη διαλέξεων του Λαϊκού Πανεπιστημίου Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας (www.univsse.gr), που λειτουργεί στο κανάλι LaikoPanepistimio στο YouTube και υπάρχει στη διεύθυνση:

http://www.youtube.com/watch?v=DtasBTMrsRM

Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας

Το Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας δημιουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 2013  από την ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο. (Πρωτοβουλία Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία, www.proskalo.net).

   Απευθύνεται στους πολίτες, που συμμετέχουν στις πάσης φύσεως συλλογικότητες της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας, αλλά και σε κάθε άλλο ενδιαφερόμενο πολίτη.

   Στοχεύει στην προώθηση της εκπαίδευσης, κατάρτισης, επιμόρφωσης και πληροφόρησης των συμμετεχόντων στις ιδέες, αξίες και αρχές της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, της άμεσης δημοκρατίας και του συνεργατισμού.

   Βασίζεται στη διπλή φύση των συνεταιρισμών: Κοινωνική – Οικονομική και συνακόλουθα στη διπλή φύση της συνεταιριστικής εκπαίδευσης: Ιδεολογική – Οικονομικοτεχνική.

   Η εκπαιδευτική του μεθοδολογία στηρίζεται στις αρχές μάθησης των ενηλίκων: 

1.                  Η σκέψη συνδέεται με τη δράση

2.                  Επίκεντρο της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι οι διδασκόμενοι

3.                  Ευρετική πορεία προς τη γνώση

4.                  Κριτικός τρόπος σκέψης

5.                  Αμφίδρομες σχέσεις διδασκόντων - διδασκομένων

   Θεμέλιος λίθος του είναι η διαρκής αλληλεπίδραση θεωρίας και πράξης διότι "δεν αρκεί να τείνει η σκέψη να πραγματωθεί, πρέπει και η πραγματικότητα να τείνει να γίνει σκέψη".

   Η παρακολούθησή του είναι ελεύθερη και δωρεάν.

   Ο ιστότοπος του Λαϊκού Πανεπιστημίου Κοινωνικής Αλληλέγγυας Οικονομίας λειτουργεί στη διεύθυνση:

http://www.univsse.gr

και περιλαμβάνει μέχρι στιγμής:

- Μια σύντομη παρουσίαση του Λαϊκού Πανεπιστημίου

- Το πρόγραμμα και την αφίσα του 1ου Θεματικού Κύκλου  (Φεβρουάριος-Ιούνιος 2013)

- Τους εισηγητές
- Βιντεοθήκη διαλέξεων

- Βιβλιογραφικό υλικό

- Στοιχεία επικοινωνίας

- Συνδέσμους με σχετιζόμενους ιστότοπους

Διακήρυξη αρχών του κινήματος απευθείας διάθεσης προϊόντων στη Θεσσαλονίκη

Ανοιχτό Δίκτυο για την Απευθείας Διάθεση Προϊόντων στη Θεσσαλονίκη

Συλλογικότητες της Θεσσαλονίκης, μεμονωμένοι παραγωγοί και ομάδες παραγωγών που όλο αυτό το διάστημα ενεργοποιούμαστε σε κινήσεις απευθείας διάθεσης προϊόντων, ο καθένας με το δικό του ξεχωριστό και αυτόνομο τρόπο, ολοκληρώσαμε ένα κύκλο διαβούλευσης.

Η διαβούλευση αυτή με πνεύμα αλληλοκατανόησης κατέληξε σε μια γενική συμφωνία αρχών, ώστε να πετύχουμε στο μέλλον τη μεταξύ μας δικτύωση, τους στόχους, τους τρόπους και τη συνεργασία στο ζήτημα της παραγωγής και της διανομής τροφής και προϊόντων.

            

Οι αρχές μας:

Φτώχεια, νεοφιλελευθερισμός και βρώμικος αέρας μέσα κι έξω από τα σπίτια

του Κώστα Νικολάου

   Η νεοφιλελεύθερη πολιτική της μείωσης εισοδημάτων, της αύξησης των τιμών υπηρεσιών και προϊόντων, των απολύσεων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, του ακρωτηριασμού του δημόσιου τόσο στους τομείς των κοινωνικών αγαθών όσο και στους οικονομικούς τομείς στρατηγικής σημασίας για την κοινωνία (παιδεία, υγεία, ενέργεια, επικοινωνίες, μεταφορές, ύδρευση, διαχείριση απορριμμάτων, τροφή κλπ) δεν επηρεάζει απλά την οικονομική κατάσταση της πλειονότητας των πολιτών, αλλά απειλεί πλέον την ίδια τη ζωή τους.

   Με την όξυνση της κρίσης μετά το 2008 και τη συνεχή μείωση εισοδημάτων παρατηρήθηκε μείωση της κυκλοφορίας των οχημάτων και συνεπώς μείωση της ρύπανσης του αέρα των πόλεων. Επισημάνθηκε εδώ και καιρό, ότι δεν πρέπει να δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι η κρίση έχει θετικές επιπτώσεις στην ποιότητα του αέρα. Η συνεχής μείωση των εισοδημάτων, η φτώχεια και η παράλληλη αύξηση των τιμών υπηρεσιών και προϊόντων οδηγούν αναγκαστικά σε κακοσυντηρημένα οχήματα και σε άλλα τέτοια φαινόμενα, όπου παρά το γεγονός ότι μειώνεται η ποσότητα των χρησιμοποιούμενων καυσίμων, αυξάνεται δραματικά η ρύπανση του αέρα [1].

   Δεν πέρασε πολύς καιρός και η φύση, που δεν καταλαβαίνει από πολιτικές και έχει τους δικούς της νόμους, παρουσίασε τον Νοέμβριο του 2011 στη Θεσσαλονίκη μια θερμοκρασιακή αναστροφή (ένα μετεωρολογικό φαινόμενο κατά το οποίο μια στοιβάδα θερμού αέρα στέκεται πάνω από την πόλη και εγκλωβίζει τους ρύπους), που έμεινε για 7 μέρες πάνω από την πόλη οδηγώντας σε επεισόδιο ατμοσφαιρικής ρύπανσης (με τιμές αιωρουμένων σωματιδίων πολύ πάνω από τα όρια συναγερμού, δηλ. τα όρια λήψης εκτάκτων μέτρων), ιστορικά πρωτοφανές για τη Θεσσαλονίκη [2]. Ήταν το πρώτο καμπανάκι.

Η αναγκαιότητα ανάπτυξης του συνεργατισμού διαμέσου της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης

του Κώστα Νικολάου

     «Η Σύνοδος Κορυφής των λαών και η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Αειφόρο Ανάπτυξη Rio +20 πραγματοποιήθηκε σε μια στιγμή κρίσης του πολιτισμού που εκφράζεται με μια ποικιλία κρίσεων: διατροφική, οικολογική, ενεργειακή, οικονομική, κοινωνική και πολιτικής εκπροσώπησης. Και δεν είναι με την ίδια σκέψη και το ίδιο κοινωνικό μοντέλο που δημιούργησαν αυτές τις κρίσεις, που θα βγούμε από αυτήν! Η υποτιθέμενη πράσινη οικονομία, έτσι όπως αυτή παρουσιάστηκε από τις κυβερνήσεις και τις πολυεθνικές δεν είναι παρά μια επέκταση αυτού του μοντέλου διαμέσου της εμπορευματοποίησης των κοινών αγαθών, ως νέα οδός επέκτασης του καπιταλισμού σε κρίση, ενώ η αλληλέγγυα οικονομία επιτρέπει να χειραφετηθούμε. Σε όλες τις ηπείρους, σε κοινότητες, περιφέρειες και χώρες υπάρχουν ήδη κοινωνικές και οικονομικές πρωτοβουλίες σε πολλούς τομείς δραστηριοτήτων που αποδεικνύουν τη συγκεκριμένη και ζωντανή δυνατότητα άλλων μοντέλων ανάπτυξης, οργάνωσης της οικονομίας και των κοινωνιών, όπου η ζωή, o πλουραλισμός, η αυτοδιαχείριση, η περιβαλλοντική και κοινωνική δικαιοσύνη ορίζουν μια αλληλέγγυα οικονομία διαφοροποιημένη από την καπιταλιστική οικονομία. Η αλληλέγγυα οικονομία είναι ένα κοινωνικό κίνημα που, μαζί με άλλα, συμβάλλει στην εδραίωση μιας πραγματικής οικονομικής και πολιτικής δημοκρατίας» αναφέρεται – μεταξύ άλλων – στη διακήρυξη, που εκδόθηκε από το Διηπειρωτικό Δίκτυο Προώθησης της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας (Réseau Intercontinental de Promotion de l’Économie Social Solidaire - RIPESS) τον Ιούνιο 2012 στο Rio de Janeiro και έχουν υπογράψει περισσότερες από 370 συλλογικότητες από τις 5 ηπείρους (RIPESS, 2012).

     Η κρίση επηρεάζει όλους τους τομείς της αειφορίας (κοινωνία, οικονομία και περιβάλλον). Κατά τη διάρκεια της σημερινής φάσης της οικονομικής κρίσης, όλοι οι τομείς της παραγωγής και της κατανάλωσης έχουν πληγεί από την οικονομική ύφεση. Υπάρχουν άμεσες και μακροπρόθεσμες θετικές και αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις της κρίσης. Φαινομενικά, η μείωση της παραγωγής και της κατανάλωσης θα οδηγήσει αυτόματα σε ένα χαμηλότερο επίπεδο της ρύπανσης. Από την άλλη πλευρά, το πρόβλημα της ρύπανσης μπορεί να γίνει χειρότερο κατά τη διάρκεια της κρίσης, διότι η προστασία του περιβάλλοντος φαίνεται να αποτελεί χαμηλότερη προτεραιότητα και η βιώσιμη ανάπτυξη δεν είναι πλέον μια «επιλογή» (Barbu, 2010, Berghäll & Perrels, 2010, Klare, 2008).

     Στο κείμενο αυτό εξετάζονται συνοπτικά, το κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο της κρίσης, η ανάδυση της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας ως εναλλακτικής διεξόδου και η σημασία της εκπαίδευσης στο συνεργατισμό. Εξετάζονται επίσης, μερικά κοινά χαρακτηριστικά και μέθοδοι της συνεταιριστικής και της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, παραδείγματα εφαρμογής συνεργατισμού στην περιβαλλοντική εκπαίδευση και τέλος, η ανάγκη υποστήριξης και περαιτέρω ανάπτυξης του συνεργατισμού διαμέσου της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.

Ακρίβεια, κρίση και αλληλέγγυοι κοινωνικοί καταναλωτικοί συνεταιρισμοί

του Κώστα Νικολάου

Πάμε σαν άλλοτε .....

«Φρούτα και λαχανικά, που τα αγοράζουν οι μεσάζοντες από τον παραγωγό λίγα λεπτά του ευρώ, πουλιούνται στον καταναλωτή 2,3 ή και 4 ευρώ, αποφέρουν δηλαδή κέρδη της τάξεως των 500% έως 900%. Παρόμοια ασυδοσία στην κερδοφορία μονάχα με τη μαύρη αγορά της Κατοχής μπορεί να συγκριθεί ..... και η άλλη Αντίσταση μη θαρρείτε πως άρχισε με τα ντουφέκια .... Η Αντίσταση άρχισε αυθόρμητα και αθόρυβα, με πράξεις καθόλου ηρωικές, αλλά απολύτως αποτελεσματικές. Το πρώτο μέλημά της ήταν η αντιμετώπιση του λιμού, που στοίχισε στον ελληνικό λαό χιλιάδες νεκρούς. Οργανώθηκαν παντού, σε σχολεία, σε εργοστάσια σε γειτονιές, συσσίτια, συγκροτήθηκαν ομοίως καταναλωτικοί συνεταιρισμοί, που φέρνανε τρόφιμα απ’ ευθείας από τους παραγωγούς, παρακάμπτοντας τους μεσάζοντες και τους μαυραγορίτες .... Είναι χαρακτηριστικό πως η Εθνική Αλληλεγγύη ιδρύθηκε στις 28 Μαΐου 1941, τρεις μήνες πριν ιδρυθεί ο βασικός κορμός της Αντίστασης, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο. Και αναρωτιέμαι. Ξεχάσαμε τι κάναμε τότε; Γιατί δεν οργανώνονται καταναλωτικοί συνεταιρισμοί σε κάθε γειτονιά, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε εργοστάσιο; Συνεταιρισμοί που θα έρχονται σε άμεση επαφή με τους παραγωγούς και θα αγοράζουν τα προϊόντα τους σε πολύ καλύτερες τιμές για αυτούς, αλλά απείρως χαμηλότερες για τους καταναλωτές. Το ζητούμενο είναι σήμερα να αναπτυχθεί η κοινωνική αλληλεγγύη, όχι όμως φιλανθρωπικές οργανώσεις. Δεν μπαίνει θέμα φιλανθρωπίας και ελεημοσύνης, αλλά θέμα κοινωνικής αλληλεγγύης και αντίστασης. Έτσι πρέπει να το δούμε» [1].

Είναι κορυφαίας σημασίας σήμερα να υπογραμμίσουμε ότι μια από τις πρώτες δράσεις που ανέλαβε το ΕΑΜ διαμέσου της οργάνωσης «Εθνική Αλληλεγγύη», ήταν η ανακούφιση του λιμοκτονούντος πληθυσμού και με το σύνθημα «Κανείς άλλος Έλληνας να μην πεθάνει από την πείνα» δημιούργησε δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης στην ύπαιθρο και στις πόλεις. Οι συνεργατικές μορφές (συνεταιρισμοί παραγωγών ή καταναλωτών κ.ά.) ιεραρχούνται σε περίοπτη θέση μέσα στις αντιστασιακές διακηρύξεις. Οι συνεταιρισμοί προβάλλονται ως οι καταλληλότεροι θεσμοί, εφόσον εφαρμόζονται οι αρχές της ελεύθερης, συλλογικής και δημοκρατικής οργάνωσης και δράσης. Στην Πράξη 60 της ΠΕΕΑ (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης) με τίτλο «Προσωρινές διατάξεις για τη σύσταση και λειτουργία των Συνεταιρισμών», γίνεται λόγος για «διεύρυνση του σκοπού τους», «απεριόριστη δυνατότητα της σύνδεσης των συνεταιρισμών σε δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες οικονομικές οργανώσεις», «δημοκρατική λειτουργία» κλπ και ανάγονται οι συνεταιρισμοί σε εκπαιδευτήρια δημοκρατίας [2].

            Έχοντας αυτές τις παρακαταθήκες, ποια είναι η σημερινή πραγματικότητα και τι μπορούμε να κάνουμε;

Η παγκοσμιοποίηση της αλληλεγγύης

Μανιφέστο του Ευρωπαϊκού Δικτύου Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας, Βαρκελώνη 2011

   Lima 1997, Québec 2001, Dakar 2005, Luxembourg 2009 είναι οι συναντήσεις που σηματοδοτούν τη διεθνή δικτύωση της κοινωνικής οικονομίας. Η διαδικασία αυτή κάνει τώρα μια στάση λίγες μέρες στη Βαρκελώνη (το Τριαντάφυλλο της Φωτιάς, όπως ονομαζόταν στο εργατικό κίνημα των αρχών του 20^ου αιώνα) για να γεννηθεί το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προώθησης της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας (RIPESS EUROPE – Réseau Intercontinental de Promotion de l’ Économie Sociale et Solidaire. Europe).

   Είναι έτσι, που συγκεντρωμένοι σε αυτήν την πόλη, εμείς όλοι, εκπρόσωποι των δικτύων του Βελγίου, Καταλονίας, Γαλλίας, Ισπανίας, Ουγγαρίας, Ιταλίας, Λουξεμβούργου, Πορτογαλίας, Ρουμανίας, Γερμανίας, διακηρύσσουμε ότι μετά από τρεις ημέρες εργασίας και γόνιμων ανταλλαγών, στις 8, 9 και 10 Σεπτεμβρίου 2011, δημιουργήσαμε το Δίκτυο RIPESS EUROPE, το εξοπλίσαμε με καταστατικό και εκλέξαμε τα πρόσωπα που θα μας εκπροσωπούν στη Συντονιστική Επιτροπή για τα επόμενα δύο χρόνια.

   Η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Δικτύου RIPESS είναι μια ευκαιρία υπενθύμισης ότι έχουμε πίσω μας ένα μακρύ μονοπάτι αγώνων και εμπειριών που σημάδεψαν την κοινωνική και πολιτική ιστορία της Ευρώπης. Κάθε φορά που στο μικρότερο χωριό της γηραιάς ηπείρου, οι άνδρες και οι γυναίκες συναντήθηκαν και έδωσαν μια συλλογική και απελευθερωτική απάντηση για να καλύψουν τις ανάγκες τους, έκαναν να προοδεύσει η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία. Οι συνεταιρισμοί, ενώσεις αλληλοβοήθειας, ενώσεις πίστωσης και αντίστασης, συνδικάτα, αλλά εξίσου και τα λαϊκά πανεπιστήμια και κύκλοι, εγκυκλοπαιδικά κέντρα, εργατικές βιβλιοθήκες, χορωδίες και θεατρικές ομάδες, ... έχουν σχηματίσει σταδιακά μια κοινωνική και πολιτιστική κληρονομιά, που είμαστε παιδιά της και την ίδια στιγμή αισθανόμαστε οι συνεχιστές των ιδανικών τους.

   Η δημιουργία του Δικτύου RIPESS EUROPE είναι μια ευκαιρία για να επισημανθεί ότι το μοντέλο της σημερινής πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης χαρακτηρίζεται από την απληστία, τον ανταγωνισμό και τον ατομικισμό, και τη βία κατά των προσώπων. Αντίθετα, η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία θέλει να υπερβεί τις επιπτώσεις της τρέχουσας κρίσης και να προωθήσει τρόπους οργάνωσης από το τοπικό έως το παγκόσμιο, που προάγουν την ελευθερία. Αρνούμαστε (απορρίπτουμε) τις αιτίες και τις συνέπειες της τρέχουσας κρίσης. Αυτή βασίζεται στην κερδοσκοπία των ανεξέλεγκτων χρηματοοικονομικών ροών και σε ένα άγριο οικονομικό μοντέλο που φτωχαίνει και αποκλείει έναν αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων και εδαφών, καταστρέφοντας την πολιτιστική και φυσική κληρονομιά ολόκληρου του κόσμου.

Η Οικονομία που χρειαζόμαστε

Διακήρυξη του κινήματος της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας στο Rio +20

(Η διακήρυξη αυτή εκδόθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο του Διηπειρωτικού Δικτύου Προώθησης της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας (Réseau Intercontinental de Promotion de l’Économie Social Solidaire - RIPESS) τον Ιούνιο του 2012 στο Rio de Janeiro.)

   Η Σύνοδος Κορυφής των λαών και η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Αειφόρο Ανάπτυξη Rio +20 πραγματοποιήθηκε σε μια στιγμή κρίσης του πολιτισμού που εκφράζεται με μια ποικιλία κρίσεων: διατροφική, οικολογική, ενεργειακή, οικονομική, κοινωνική και πολιτικής εκπροσώπησης. Και δεν είναι με την ίδια σκέψη και το ίδιο κοινωνικό μοντέλο που δημιούργησαν αυτές τις κρίσεις, που θα βγούμε από αυτήν!

   Η υποτιθέμενη πράσινη οικονομία, έτσι όπως αυτή παρουσιάστηκε από τις κυβερνήσεις και τις πολυεθνικές δεν είναι παρά μια επέκταση αυτού του μοντέλου διαμέσου της εμπορευματοποίησης των κοινών αγαθών, ως νέα οδός επέκτασης του καπιταλισμού σε κρίση, ενώ η αλληλέγγυα οικονομία επιτρέπει να χειραφετηθούμε.

   Σε όλες τις ηπείρους, σε κοινότητες, περιφέρειες και χώρες υπάρχουν ήδη κοινωνικές και οικονομικές πρωτοβουλίες σε πολλούς τομείς δραστηριοτήτων που αποδεικνύουν τη συγκεκριμένη και ζωντανή δυνατότητα άλλων μοντέλων ανάπτυξης, οργάνωσης της οικονομίας και των κοινωνιών, όπου η ζωή, o πλουραλισμός, η αυτοδιαχείριση, η περιβαλλοντική και κοινωνική δικαιοσύνη ορίζουν μια αλληλέγγυα οικονομία διαφοροποιημένη από την καπιταλιστική οικονομία. Η αλληλέγγυα οικονομία είναι ένα κοινωνικό κίνημα που, μαζί με άλλα, συμβάλλει στην εδραίωση μιας πραγματικής οικονομικής και πολιτικής δημοκρατίας.

Πρόταση για την κοινωνική, ολοκληρωμένη και αποκεντρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων

Η Πρωτοβουλία για την Κοινωνική Διαχείριση των Απορριμμάτων* διοργάνωσε εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, κατά την οποία παρουσιάσθηκε δημόσια η πρόταση για την κοινωνική, ολοκληρωμένη και αποκεντρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων.

   Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012 στον αύλειο χώρο του Δημαρχείου Θεσσαλονίκης.

   Την πρόταση παρουσίασαν με εισηγήσεις, ο Κώστας Νικολάου, Δρ Χημικός Περιβαλλοντολόγος, εκ μέρους της Πρωτοβουλίας για την Κοινωνική Διαχείριση των Απορριμμάτων της Θεσσαλονίκης και ο Τάσος Κεφαλάς, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, εκ μέρους της Πρωτοβουλίας Συνεννόησης για τη Διαχείριση των Απορριμμάτων της Αθήνας.

   Ακολούθησε συζήτηση με τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση, στην οποία παραβρίσκονταν εκπρόσωποι φορέων τοπικής αυτοδιοίκησης, εκπαίδευσης, επιμελητηρίων, συλλόγων, σωματείων, συλλογικοτήτων και πολίτες.

   Τα κείμενα των εισηγήσεων, καθώς και μια περαιτέρω τεκμηρίωση της πρότασης παρουσιάζονται παρακάτω.

Ένας χρόνος αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και για να περάσει το νερό της Θεσσαλονίκης στα χέρια των πολιτών

H Κίνηση 136 διοργάνωσε εκδήλωση την Τρίτη 3 Ιουλίου 2012 στον αύλειο χώρο του δημαρχείου Θεσσαλονίκης. Εκ μέρους της Κ136, έγινε αναφορά από τον Κώστα Νικολάου, στον ένα χρόνο αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και για να περάσει το νερό της Θεσσαλονίκης στα χέρια των πολιτών. Ακολούθησε προσκεκλημένη παρέμβαση του Λεωνίδα Βατικιώτη, Καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμο και συνδημιουργού των ντοκυμαντέρ Debtocracy και Catastroika, καθώς και του Κώστα Μαριόγλου, Προέδρου του σωματείου εργαζομένων της ΕΥΑΘ. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με συναυλία, στην οποία συμμετείχαν αφιλοκερδώς οι: Γιώργος Καζαντζής, Βαγγέλης Κοντόπουλος, Γιάννης Μήτσης, Ευγένιος Δερμιτάσογλου, Κώστας Πρατσινάκης, Μάκης Αϊβάζογλου, Άγγελος Μουρβάτης, Αντώνης Μουσαδές, Αλεξία Χρυσομάλλη και οι ΣαBach.

     Το κείμενο της Κ136 για τον ένα χρόνο αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και για να περάσει το νερό της Θεσσαλονίκης στα χέρια των πολιτών παρουσιάζεται παρακάτω.

Ανοικτή συζήτηση για την ενότητα της αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων στη σημερινή συγκυρία

Εκδήλωση με τίτλο «Ανοικτή συζήτηση για την ενότητα της αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων στη σημερινή συγκυρία» πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 24 Μαΐου 2012 στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, διοργανωμένη από τα “Διαλεκτικά”.

  Πρόκειται για διάλογο «από τα κάτω», που αφορά όλους τους πολίτες που αγωνίζονται μέσα και γύρω από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ, των Οικολόγων-Πράσινων, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των συλλογικοτήτων, που δραστηριοποιούνται κατά του νεοφιλελευθερισμού, κατά της ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών αγαθών - των φυσικών πόρων – των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, κατά της πολιτικής της λιτότητας, κατά της αφαίρεσης δημοκρατικών - εργασιακών - ανθρώπινων δικαιωμάτων, υπέρ της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας και της άμεσης δημοκρατίας. Αφορά όλους τους πολίτες, που αγωνίζονται καθημερινά για μια κοινωνία δίκαιη και αλληλέγγυα.
   Εισηγητές ήταν:

- Αλέξανδρος Γεωργόπουλος, Καθηγητής Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης ΑΠΘ

- Τάσος Κουράκης, Αν. Καθηγητής Γενετικής ΑΠΘ

- Σπύρος Μαρκέτος, Επίκ. Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ

- Παύλος Παπαδόπουλος, Οικονομολόγος, Διδάκτωρ ΠαΜακ

και συντονιστής:

- Κώστας Νικολάου, Δρ. Περιβαλλοντολόγος, Καθηγητής-Σύμβουλος ΕΑΠ.

Ακολουθούν βιντεοσκοπημένες οι εισηγήσεις και όλες οι παρεμβάσεις των συμμετεχόντων στη συζήτηση.

Η κυρίαρχη αντίθεση και τα διασπαστικά διλήμματα στη σημερινή συγκυρία της κρίσης

του Κώστα Νικολάου

Μια καταιγίδα από διλήμματα επιχειρεί να αποπροσανατολίσει, να προκαλέσει σύγχυση, να διασπάσει, να φοβίσει και τελικά να ωθήσει σε συντηρητικές επιλογές τους πολίτες: Μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Μέσα ή έξω από το ευρώ; Ευρωπαϊστές ή αντιευρωπαϊστές; Μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί; Περισσότερο ή λιγότερο κράτος; Μεταρρυθμίσεις ή όχι μεταρρυθμίσεις; Υπευθυνότητα ή λαϊκισμός;

   Με τη συστηματική και συνεχή διοχέτευση αυτών των διλημμάτων σε συνδυασμό με την πολιτική του «σοκ και δέος» (προωθούμενη ταυτόχρονα από παράγοντες στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας) επιχειρήθηκε η κατασκευή της συναίνεσης των πολιτών στο νεοφιλελευθερισμό. Στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 το κατασκεύασμα της συναίνεσης κατέρρευσε. Επιχειρήθηκε στη συνέχεια ο πολιτικός εγκλωβισμός (με κυβερνητική συστέγαση απόλυτα αντικρουόμενων πολιτικών) των δυνάμεων που αντιμάχονται τον νεοφιλελευθερισμό. Κι αυτό το εγχείρημα απέτυχε. Και οδηγηθήκαμε αναγκαστικά σε δεύτερο γύρο εκλογικής αναμέτρησης στις 17 Ιουνίου 2012.

   Ποιά όμως είναι πραγματικά η κυρίαρχη αντίθεση στην κοινωνία, που εκφράζεται πολιτικά στις εκλογές, ενώ παράλληλα επιχειρείται να αποσιωπηθεί διαμέσου της ανάδειξης άλλων διλημμάτων;

Διακήρυξη του Εναλλακτικού Παγκόσμιου Φόρουμ για το Νερό, Μασσαλία, 2012

Διακήρυξη των συμμετεχόντων στο Εναλλακτικό Παγκόσμιο Φόρουμ για το Νερό,

Μασσαλία, 14 - 17 Μαρτίου 2012

Ως μέλη του παγκόσμιου κινήματος για τη δικαιοσύνη στο νερό που συγκεντρωθήκαμε στη Μασσαλία το Μάρτιο του 2012 στο Εναλλακτικό Παγκόσμιο Φόρουμ για το Νερό - FAME (Forum Alternatif Mondial de l’ Eau), έχουμε ένα κοινό όραμα: το νερό είναι κοινό αγαθό, και όχι εμπόρευμα.

   Χάρη στο κίνημα για τη δικαιοσύνη στο νερό, τα Ηνωμένα Έθνη έχουν αναγνωρίσει το δικαίωμα στο νερό και την αποχέτευση, ως "ανθρώπινο δικαίωμα που είναι απαραίτητο για την πλήρη απόλαυση της ζωής" (ψήφισμα 64/292). Υπήρξαν σημαντικές μετέπειτα νίκες, όπως: η υιοθέτηση αυτού του δικαιώματος σε συνταγματικές τροποποιήσεις σε πολλές χώρες της Νότιας Αμερικής και της Αφρικής˙ η επιτυχία του ιταλικού δημοψηφίσματος ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των υδάτινων πόρων˙ η επαναδημοτικοποίηση του νερού στο Παρίσι, το Μπουένος Άιρες, την Ατλάντα και και σε πολλές άλλες πόλεις σε όλο τον κόσμο˙ και για πρώτη φορά, υπήρξαν νομικές διαδικασίες που αφορούν την εφαρμογή του ανθρώπινου δικαιώματος στο νερό.

   Είμαστε αντίθετοι με το κυρίαρχο οικονομικό και χρηματιστικό μοντέλο που είναι υπέρ της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης. Η καπιταλιστική, εξορυκτική ανάπτυξη έχει δημιουργήσει μία δραματική και βαθιά οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση. Αυτή η προσέγγιση, η οποία θεωρεί ότι το νερό είναι ένα εμπόρευμα όπως οποιοδήποτε άλλο, είναι άδικη και αναποτελεσματική όσον αφορά την παροχή πρόσβασης σε νερό και αποχέτευση για όλους, και πηγαίνει ενάντια στη θέληση και τα συμφέροντα των ανθρώπων.

Επιστρέφοντας το νερό σε δημόσια χέρια: Ένα πρωτότυπο βιβλίο βασισμένο σε διεθνείς έρευνες

του Κώστα Νικολάου

Ένα πρωτότυπο στο είδος του βιβλίο κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2012 με τίτλο «Remunicipalisation: Putting Water Back into Public Hands» (Επαναδημοτικοποίηση: Επιστρέφοντας το νερό σε δημόσια χέρια) με συγγραφείς τους: Martin Pigeon, David A. McDonald, Olivier Hoedeman, Satoko Kishimoto και εκδόθηκε από τους διεθνείς φορείς: Corporate Europe Observatory (CEO), Transnational Institute (TNI), Municipal Services Project (MSP). Το βιβλίο είναι το προϊόν δύο ετών διεθνών ερευνών, όπου εξετάζεται η νέα τάση για επαναδημοτικοποίηση του νερού, αναλύοντας τα αίτια του νέου αυτού παγκόσμιου φαινομένου και αξιολογώντας τα αποτελέσματα της ιδιωτικής και της δημόσιας διαχείρισης των συστημάτων ύδρευσης.

   Οι πόλεις σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν τις αποτυχίες της ιδιωτικοποίησης του νερού. Η άνιση πρόσβαση, η αθέτηση υποσχέσεων, οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι και τα σκανδαλώδη περιθώρια κέρδους, ωθούν τους δήμους και τους πολίτες να ξαναπάρουν τον έλεγχο αυτής της βασικής υπηρεσίας. Αυτό το νέο βιβλίο εξετάζει αυτήν την αναπτυσσόμενη τάση, κατά την οποία οι πόλεις παντού σε όλο τον κόσμο παίρνουν πίσω τον έλεγχο των συλλογικών συστημάτων του πόσιμου νερού. Αναλύεται η μετάβαση από την ιδιωτική στη δημόσια διαχείριση του πόσιμου νερού, εξετάζοντας τα παραδείγματα σε Παρίσι, Hamilton, Buenos Aires, Dar es Salaam και Μαλαισία.